Joden in nood!

DE RECEERINC

e Place Jozefa Pilsoedskiego in Warschau is een groote open ruimte. Men heeft er wat gebouwen omheen gezet: het huis van den Generalen Staf vlak naast dat van het ministerie van Buitenlandsche Zaken, aan den overkant het ״Europeesche café", dat zoo naar Parijs kon worden verplaatst.

Dat onbebouwde veld midden in de hoofdstad is een symbool van den roem zijns naamgevers. Twintig jaren geleden stond op het leege veld een glorieuze Russische kerk. Maar de czaar verloor. De jonge republiek Polen won. De reusachtige kerk werd afgebroken tot den laatsten steen en het veld, dat weer maagdelijk is als voor tweehonderd jaren, zal voortaan onbebouwd blijven als een symbool der gebroken Russische overheersching. Aldus bepaalde Pilsoedski.

Men breekt een groote Russische kerk gemakkelijk in een jaar tijds af. Wat de Russen echter honderdvijftig jaren lang hebben gezaaid in het geestesleven van een volk, roeit men niet uit in tien jaren tijds.

Rusland en antisemitisme zijn sinds menschenheugenis synoniem geweest. De oprechtste vorm der Jodenvervolging pleegt men aan te duiden met een Russisch woord: pogrom, gezegd vernieling, dat verstaan wordt over de geheele wereld. De wortels van dit onkruid liggen nog in den Pool« schen bodem. Zij zijn niet dood. Zij bezitten nog groei* kracht, ruige zelfs.

O zeker! Pilsoedski heeft den Joden gelijkberechtigdheid gewaarborgd. Persoonlijke veiligheid zelfs. De regeering doet veel aan het Joodsche vraagstuk. Zij heeft in het departement van Binnenlandsche Zaken een speciale min» derheidsafdeeling, die op haar beurt weer een Joodsche sectie bezit. In elk provinciaal bestuur hebben enkele