Joden in nood!

Ik zie het kleine afgebakende vlekje op de landkaart voor me, dat Palestina heet. Ik zie de Krochmalna in Warschau, Balluth in Lodz, de armoewijken van Czestochowa, de mo־־ derpoelen van Krakau en Lemberg. Brokstukken uit kran־ tenartikelen flitsen door mijn hoofd; flarden van redevoerin־ gen in vergaderingen, bravogeroep van toehoorders en af? keurende fluitjes van ontstemden.

Zionisme of nationale autonomie in elk land, Palestina, Rusland of Zuid־Amerika, emigratie of liefdadigheid ... het zijn dierbare onderwerpen om over te praten... even dier־ baar als de schilderijenverzameling van Pan Kaplan Kap־ lansky. En men moet al een vreemde onbehouwen gast zijn, wanneer men niet onder den indruk komt van deze schoone kunstwerken.

Maar de Joodsche bevolking van Polen ligt midden in de rivier. Te water geworpen door een in antisemitisme opgevoede bevolking, beklaagd door een regeering, die haar

helpen wil---- op papier!

Op den veiligen walkant staan de goedwillige redders. Zij redekavelen over een belangrijke vraag:

״Zullen wij den drenkeling redden met den crawl of met den schoolslag?" De drenkeling hapt naar het laatste restantje lucht en

steunt: ״Haal mij er uit____ met of zonder schoone prin־

cipes!"

׳—־"57^־-

46