Joden in nood!

״De uitkeering varieert van vijf tot 10 Zloty, het is een eenmalige uitkeering natuurlijk.

״Welken maatstaf legt u aan? Bestaat er nu geen moge־ lijkheid, dat menschen steun ontvangen, zonder dat zij het behoeven?"

Een van de omstanders wijst op een troep havelooze gegadigden, die zich voor een vuil hekje verdringen en zegt:

״Kunt u zich voorstellen, dat er één Jood in de geheele wereld is, die een behoeftige het Paaschbrood uit den mond zou kunnen stelen?"

Ik zwijg even en zeg dan:

״Wanneer een gezin vijftig Zloty in de week aan inkomen heeft, komt men dan hier?"

De haveloozen aan het hek hebben mijn vraag gehoord.

״Vijftig Zloty in de week____ dat is een rijk man!"

Met vijftien gulden per week is men in Nalewki, het Joodsche Warschau, heden ten dage een rijkaard!

״Wie honderd Zloty in de maand verdient, komt niet!" zegt een der bestuurders.

״Per maand?"

״Ja, per maand! Het is niet veel: dertig Hollandsche gul־ dens, maar men doet alles liever dan voor de Paaschdagen de liefdadigheid inroepen."

״De Joodsche bevolking van Polen sterft, langzaam maar onherroepelijk, van honger", zegt een stem

Het klinkt somber en onherroepelijk als een doodvonnis.

De Joden in Polen zijn veroordeeld!

״Er is geen ontkomen aan", thans is het Direktor Alter van den Hijas, een officieel Joodsch landverhuizersbureau in Warschau, die spreekt, ״er is geen ontkomen aan. De emigra־ tie kan de ontzaglijke hoeveelheid ellende langs den gewonen weg niet meer verwerken. Het aantal landverhuizers loopt trouwens sterk terug. In 1920 gingen er nog 120 duizend weg. Toen kwamen de vervloekte begrenzingen. In 1922 daalde het

25