Daar zaten wij, impressies over 'Londen '40-'45'

Zoveel subtiliteit heeft Sally Noach nooit bezeten. Hij houdt niet van Haarlemmerdijkjes, ook niet tegen een doorluchte telg uit het Huis van Oranje. Bovendien spreekt hij graag iemand tegen, koning, keizer, admiraal. Hij heeft Koningin Wilhelmina vaak verteld dat ze het aan het verkeerde eind had. Maar hij wist er altijd een menselijke draai aan te geven. Toen hij haar eens een verzoek van deze of gene overbracht en de Koningin klaagde dat ze wel graag zou willen, maar doodeenvoudig niet kon voldoen aan dat verzoek, zei Sally troostend:

‘Ik begrijp ’t, Majesteit, U wil wel het goede, maar U heeft geen relaties.’ Zo nu en dan bleef Sally bij de Koningin eten. Dat is toch niets bijzonders als mensen elkaar mogen. Sally was dikwijls de toeverlaat van de Koningin, niet in de eerste plaats in zaken van staat en volk, maar wel in veel belang-rijker aangelegenheden. Toen Hare Majesteit zich eens niet lekker voelde, zei ze tegen haar persoonlijke adjudant, de generaal Frans van ’t Sant: ‘Excellentie, ik wil een fles eau-de-cologne hebben, maar het moet Roger et Gallet zijn, die is zo lekker zacht.’

Vind maar eens midden in de oorlog in Engeland een fles Roger et Gallet. Eigenlijk had de generaal moeten zeggen: ‘Jazeker, Majesteit, die eau-de-cologne is nü nergens te koop’. Maar kom maar eens zo gauw op zo’n IJzermanniaans antwoord. De generaal keerde dus Londen binnenste buiten. Geen Roger et Gallet. Hij vertelefoneerde een vermogen naar alle delen van Engeland, Schotland, Wales en Ierland. Sorry Sir, we hebben vaten vol eau-de-cologne, maar Roger et Gallet, no sir, Frankrijk is bezet, Mr. general, don’t you know there is a war on?

Toen Hare Majesteit deze onheilsboodschap met veel voorzichtigheid en hoofse zinswendingen was medegedeeld, zei ze:

‘Ik heb U toch gezegd, vraag het aan meneer Noach. Waarom heeft U dat niet gedaan?’

Nou, dus, derhalve en zo doende...

Een uur latei¹ had Hare Majesteit haar Roger et Gallet, niet één, maar twee flessen. Sally kwam ze persoonlijk brengen, hij gaf ze cadeau, want hij weet hoe het hoort als je bij kennissen op ziekenbezoek gaat, dan kom je niet met lege handen.

Hoe heeft Sally het vertrouwen van het Huis van Oranje kunnen winnen? Het lijkt mij toe dat het de moeite loont deze vraag enigszins uitvoerig te beantwoorden. Licht zit er een les in voor al diegenen die soortgelijke posities bij vorstelijke huizen ambiëren. Daarom zal ik iets uit het grillige leven van Sally Noach vertellen. Maar ik waarschuw van te voren, het is niet eenvoudig huisvriend te worden bij een regerende dynastie. Sally ging the hard way...

47