Daar zaten wij, impressies over 'Londen '40-'45'

geschreven. Hij sprak de waarheid. Allicht, de Lord wist niet, dat de Geheime Dienst zonder toestemming zijn handtekening had geleend.

Is de lezing van de komst van Hess, zoals ik die nu heb verteld, waar? Ik heb er, ook na de oorlog, met verschillende mensen over gesproken. Dr. L. de Jong bijvoorbeeld zegt, dat dit verhaal in geen van de hierover gepubliceerde stukken steun vindt. Maar zijn alle stukken gepubliceerd? Die vraag is niet zonder betekenis, want de gossip heeft nog een vervolg. Namelijk dit:

Churchill was woest dat zijn Geheime Dienst hem van zo’n belangrijke correspondentie geheel onkundig had gelaten. Had men hem de waarheid met opzet verzwegen? Met andere woorden: bestond er werkelijk in Engeland een kleine, maar invloedrijke groep, die midden in de oorlog Churchill voor de honden wilde gooien om samen met Hitler tegen de Russen op te trekken? En had zijn Geheime Dienst opzettelijk of argeloos voor het karretje van die groep gelopen? Als men de passages, die Churchill in zijn Memoires aan Rudolf Hess wijdt, naleest, vindt men geen antwoord. Harry Hopkins, de vertrouwde afgezant van Roosevelt, vertelt in zijn Memoires, dat Stalin hem over de zaak Hess sprak. Bij die gelegenheid maakte Stalin de snaakse(?) opmerking dat zijn eigen geheime dienst hem ook niet altijd alles vertelde.

Zoals onze generatie smult van boeken over Fouché en over de intriges in de diplomatieke kringen van Lodewij k XIV, Napoleon en andere groten der aarde, zo zullen onze kleinkinderen met gloeiende konen de geschiedenis van Rudolf Hess lezen. Over honderdvijftig jaar zullen, dunkt me, alle archieven wel opengaan. Dan zal de ware geschiedenis verteld worden. In het jaar 2065 komt mijn achter-achter-kleinzoon thuis met een toonbandje (de gedrukte boeken zijn dan allang ouderwets en afgeschaft) en zegt: ‘Moeder, ik heb nou zo’n fijn verhaal uit de bandotheek van school meegekregen. Gaat over ene meneer Hess. Reuze geheimzinnig. Is natuurlijk geen woord van waar, maar boeiend dat het is... hoe verzinnen ze zoiets?’ Ik kan jaloers zijn op zo’n jongen uit 2065 - en niet alleen om dat ene bandje.

119