Daar zaten wij, impressies over 'Londen '40-'45'

land en Rusland onvermijdelijk was. Rudolf Hess moest proberen in contact te komen met de anti-Churchill-gezinden in Engeland.

Rudolf schreef dus een brief aan lord Hamilton. Die brief werd in Madrid in de diplomatieke mail naar Londen gestopt, geadresseerd aan iemand van de Spaanse ambassade, die voor doorzending zou moeten zorgen. Die brief van Rudolf Hess nu werd door de Britse geheime dienst onderschept (misschien wel op het vliegveld van Bristol, als U dat verhaaltje wilt geloven). Rudolf Hess kreeg prompt antwoord, alweer via de Spaanse diplomatieke mail... alleen: Lord Hamilton wist echt van de prins geen kwaad. De Britse geheime dienst stuurde namelijk antwoorden met de ondertekening: Uw vriend Lord Hamilton. Zo had zich in een vrij lange periode een uitvoerige correspondentie ontwikkeld. Hess schreef via Madrid, en de namaak-lord Hamilton antwoordde, eveneens via Madrid. De namaak-lord Hamilton wekte in die brieven de meer dan oppervlakkige indruk, dat er voor Hitler in de anti-Churchill-gezinde kringen van Engeland garen te spinnen was. Kort en goed op een gegeven ogenblik liet de namaak-lord Hamilton aan zijn vriend Hess weten, dat een persoonlijk bezoek van iemand uit Hitler’s naaste omgeving nuttig zou kunnen zijn.

Toen vloog Hess (met voorkennis van Hitler) naar Engeland. Hij sprong boven het landgoed van Lord Hamilton uit de machine.

Het verhaal, zoals de gossip het vertelde, is nog niet uit.

Winston Churchill was van de correspondentie tussen zijn eigen Geheime Dienst en Rudolf Hess niet op de hoogte. Zodra hij het bericht van de landing van Hess kreeg, stuurde hij een van zijn intieme adviseurs naar Schotland. Ivor Kirkpatrick, die een gehaaid diplomaat was, uitstekend Duits sprak en in de jaren, toen de conservatieven Churchill de woestijn hadden ingestuurd, Winston trouw was gebleven.

De eerste woorden tussen Hess en Kirkpatrick moeten aldus hebben geluid.

Hess: Dag meneer Kirkpatrick. Mooie rommel, waarin jullie je gewerkt hebt. Maar het is nu mooi genoeg. Het wordt tijd, dat we ons samen er uit redden.’

Kirkpatrick: ‘Het is mij niet duidelijk wat U bedoelt.’

Hess: ‘Het heeft nu lang genoeg geduurd.’

Kort en goed, ofschoon ze allebei Duits spraken, verstonden ze elkaar niet. Hess praatte door op zijn correspondentie met Lord Hamilton. Hij noemde ook de naam van zijn Schotse vriend. Kirkpatrick begreep er niets van.

Toen het verhaal van Rudolf’s geheime vlucht in de pers bekend werd, ontkende Lord Hamilton ten stelligste ooit een brief aan Hess te hebben

118