Daar zaten wij, impressies over 'Londen '40-'45'

''Groene zwanen, witte zwanen,

WIE GAAT ER MEE NAAR ENGELAND VAREN’.

En zo kwamen de gasten, de ‘Engelandvaarders’... de naam is, als ik het wel heb, ontsproten aan de vruchtbare geest van Den Doolaard.

Vele wegen leidden naar het gesloten Engeland. Enkele ondernemende mensen zagen kans via de Zweedse weg naar Londen te komen. Voor de hand lag, dat velen probeerden door Frankrijk te trekken en over de Pyreneeën, en dan maar hopen dat de Spanjaarden je niet te lang zouden vasthouden. Einddoel was: een vliegtuig in Lissabon te krijgen datje naar Londen bracht. De vliegverbinding Londen-Lissabon is de hele oorlog min of meer normaal blijven functioneren. De K.L.M. vloog ook op die route. Als ik me niet vergis is er slechts één keer een machine neergeschoten. Dat was de machine met de filmacteur Leslie Howard aan boord; de Duitse spionage had hem voor Generaal Montgomery aangezien. Die Lissabonse machine bracht Engelse kranten voor de Duitsers, en continentale kranten voor de Britten.

De kortste weg naar Engeland was over de Noordzee. Een groot aantal durvers hebben in de primitiefste pieremegoggels de oversteek gewaagd -het juiste aantal is niet bekend, want niemand weet hoeveel er onderweg zijn verdronken. Maar er waren ook merkwaardige geluksvogels bij.

Eén Engelandvaarder was met een kano, peddelend de Noordzee overgestoken. Op een eenzaam stukje strand was hij aan wal gegaan. Geen schildwacht te zien. Hij liep door een verlaten gebied, totdat hij eindelijk in een dorpje belandde. Daar ging hij linea recta naar het politie-bureau. ‘Ik kom uit Nederland.’

‘So what?’

‘Mijn kano ligt nog op het strand. Ik ben hierheen komen lopen. Nu wil ik graag naar Londen.’

De politie-agenten zijn vandaag nog niet van hun verbazing bekomen. Stel je voor: de zee, waar deze Hollandse jongen doorheen was gevaren, lag dik met mijnen bezaaid. Hij was er doorheen gepeddeld alsof hij op zondag op de Amstel met zijn meisje aan het kano-en was. Het strand waar hij was geland, was één groot mijnenveld. Volgens de militairen was het volslagen onmogelijk, dat iemand dat strand kon betreden zonder na een paar stappen in de lucht te vliegen. Maar die jongen was precies tussen alle landmijnen doorgekuierd. Soms gebeuren er wonderen.

Elke Engelandvaarder had eigenlijk zo’n wonder te verhalen. Elke knaap, die in Engeland aankwam, was immers aan duizend gevaren ontsnapt. Ik herinner me één verhaal dat me sterk deed denken aan de avonturen van

106