boven doelde en waarvan ik de voornaamste paragraaf aanhaalde, heeft aan het spook der Jodenvervolging een einde gemaakt. Iedere Jood weet dat er een plaats is waar hij heen kan gaan. Het spook dat immer iedere vervolging begeleidde — ’waar moet ik heen — ieder land sluit zijn poorten voor mij’, is verdwenen. Israël zou op het ogenblik stellig niet in staat zijn een gehele grote gemeenschap op te nemen, maar in geval van nood zou het dat even stellig doen. Toen de Joden in Irak drie maanden kregen om met achterlating van alle bezit te verdwijnen, of ’ausgebürgert’ te worden, heeft Israël ze in vliegtuigen laten halen en bracht in die korte tijd ruim honderdduizend mensen over. Een dergelijk verschijnsel is nieuw in de geschiedenis van het Joodse volk, zelfs in de wereldgeschiedenis. Asylrecht kennen de meeste beschaafde landen, onbeperkt asylrecht is onbekend. Men kan natuurlijk zeggen dat asylrecht hier niet werd toegepast, daar het de eigen burgers waren, die werden thuisgebracht. Maar juist wanneer men dat zegt, wordt het unieke van de situatie nog meer geaccentueerd. Dat gevoel heeft de Joden in vele landen een volkomen onbekend gevoel van veiligheid gegeven. Voor vele Joden in de landen achter het ijzeren gordijn, was de immigratie naar Israël de enige mogelijkheid, om door de kieren van het gordijn te komen. In de allerlaatste tijd is ook
75