De huidige situatie van het Joodse volk

Het is deze politiek die traditioneel werd voor het jonge volk der Ver. Staten. De jaren na Napoleon werden gekenmerkt door een grote Joodse emigratie uit Duitsland. In 1827 landden er meer dan duizend in één jaar, in New-York alleen, een voor die tijd ongekend groot aantal. In 1839 hadden al minstens 10.000 Joden uit Beieren hun huizen verlaten en hadden de Atlantische Oceaan overgestoken. Deze emigratie had het karakter van familie-emigratie. In de veertiger jaren der 19e eeuw kwamen de eerste groepen Joden uit de Donaumonarchie. De beweging voor het verkrijgen van een onafhankelijk Joods gebied op het Amerikaanse continent, waar de Joden een normaal leven konden leiden, vrij van beroepsbeperking en met een zekere mate van zelfbestuur (een beweging welke uiteindelijk volledig zou mislukken), is ook in die tijd ontstaan.

Na de teleurstelling, welke de revolutie van 1848 de Joden bracht, schreef de Joods-Weense schrijver Leopold Kompert¹): 'Laat ons naar Amerika gaan! De Joden beschikken beslist over de kwaliteiten, die onmisbaar zijn om dat land op te bouwen: inzicht in de toekomst — degelijkheid — zuinigheid — discipline en trouw.’ 1) in „Oesterreichisches Centralorgan £ür Glaubensfrei-heit, Kultur, Geschichte und Literatur der Juden" op 6 Mei 1848.

30