Het 'wetenschappelijk' antisemitisme

34

die den Joden deze voorschriften als iets misdadigs aanrekenen. Want de Nazi’s hebben in den loop der na den oorlog verstreken jaren tallooze malen lieden uit hun midden, die zij verdachten van verraad, uit den weg- geruimd. Dit zijn de z.g.n. veemmoorden. En degenen, die zij als landverraders beschouwden, o.a. Erzberger en Rathenau, hebben zij eveneens vermoord — om van de moorden op Karl Liebknecht, Rosa Luxemburg, Kurt Eisner en Hugo Haase niet te gewagen. En deze lieden rekenen het nu den Joden als iets misdadigs aan, dat hun geboden wordt den verrader, den aanbrenger, den denunciant te dooden!

Maar aangenomen, dat de Nationaal-Socialisten geen enkelen moord op hun geweten hadden, dan mag men toch de vraag stellen: Blijft bij andere volken de verrader ongestraft? Hoe is het in ons eigen land daarmede gesteld? Het tweede boek, titel I, van ons Wetboek van Strafrecht is bijna geheel gericht tegen verraders. Met strenge straffen wordt o.a. bedreigd hij, die in oorlogstijd de onzijdigheid van den staat in gevaer brengt; hij, die in krijgsdienst treedt bij een met ons land in oorlog zijnden staat; hij, die „eenige versterkte plaats of post, eenig middel van gemeenschap, eenig magazijn, eenigen krijgsvoorraad of eenige krijgskas, of wel de vloot of het leger of eenig deel daarvan aan den vijand verraadt,” enz.; „hij, die kaarten, plannen enz: van militaire werken, inlichtingen over militaire bewegingen enz. aan den vijand in handen speelt;” hij, die „als verspieder den vijand dient, of een verspieder des vijands opneemt, verbergt of