Openbare brief aan den Weledelzeergeleerden Heer Dr. A.R. Zimmerman

en commissarissen salarissen en tantièmes kunnen worden betaald.

Dat behoef ik u waarlijk niet te zeggen, want gij zijt immers commissaris van de Eerste Nederlandsche en van de Nieuwe Eerste Nederlandsche, en gij weet dus alles van het verorberen van uit verzekeringspremies gedistilleerde tantièmes. Gij slikt er jaarlijks een aardige portie van en gij verricht er letterlijk niets voor.

De vakvereenigingen echter zijn geen instellingen, die er op uit zijn winst te maken. Zij hebben geen directeuren en geen op tantièmes beluste commissarissen. Zij zijn geen maatschappijen of ondernemingen. Zij zijn private vereenigingen, die haar eigen huishouding regelen en met welker inwendige aangelegenheden niemand iets te maken heeft. Zij hebben geen verplichtingen jegens anderen dan de eigen leden en zijn dus ook aan anderen dan dezen geen verantwoording schuldig.

Een verzekeringsmaatschappij bestaat niet uit verzekerden, doch uit aandeelhouders; degenen, die bij haar een verzekering sluiten, hebben in het beheer en het bedrijf niets te zeggen. Zij hebben slechts hun premie te betalen. Wat daarmede wordt utgevoerd, hoe de gelden worden belegd en beheerd, daarin heb? ben zij geen stem. Directie en commissarissen handelen met de hun toevertrouwde gelden naar believen (eerst sinds eenige jaren onder een zekeren vorm van staatstoezicht).

Een vakvereeniging daarentegen bestaat uit leden, die zelf rechtstreeks, of door middel van gekozen vertegenwoordigers, alles bedisselen en vrijelijk elke beschikking kunnen nemen, die zij noodig achten. Zij zelf bepalen de contributies; zij stellen aard en grootte der uitkeeringen vast, die zij naar believen kunnen wijzigen of geheel doen ophouden; zij bepalen hoe het geld zal worden belegd; zij kunnen desgewenscht het vereenigingsbezit, verdeelen, de vereeniging ontbinden en zijn daarbij slechts onder? worpen aan de zelf gemaakte statuten en aan enkele wettelijke voorschriften.

Dit alles weet gij ook wel. Gij geeft slechts opzettelijk de val* sche voorstelling, dat vakvereenigingen gelijk te stellen zijn met verzekeringsmaatschappijen, ten einde een voozen grondslag te hebben voor uw sluwen toeleg om de vakvereenigingen aan ban? den te leggen, en voor het ten uitvoer leggen van haar eigelijken taak onbruikbaar te maken.

Misschien droomt gij er zelfs van, „hooge commissaris” te wor? den, belast met het toezicht op de vakvereenigingen, zooals gij zijt geweest in Weenen, toen gij er in zulk een functie zijt opge? treden namens den Volkenbond.

Dat zou een kolfje zijn naar uw hand! In kille hooghartigheid baas spelen over hulpeloos aan u overgeleverden — als gij dit kunt, zijt gij in uw element. Zoo hebt gij het in Oostenrijk ge* daan, zoo zoudt gij het hier willen doen. Hoe zoudt gij de vak? vereenigingen en vooral hare bestuurders tergen, vernederen en tyranniseeren! Daarin zoudt gij een meester zijn, want gij hebt er u te Weenen ter dege in goefend.

Ik heb naar uw optreden in die stad eens geïnformeerd bij een diplomaat die u daar heeft kunnen gadeslaan.

43