Openbare brief aan den Weledelzeergeleerden Heer Dr. A.R. Zimmerman

om steun, die mij bereiken, komt letterlijk nooit een einde. In de nu reeds bijna vijf jaren voortdurende crisis zijn zij overstek pend. Waarop dit neerkomt, wel, loop eens aan bij den kassier van den Bond en laat hem u vertoonen de staatjes van hetgeen hij voor mijne rekening week na week aan hulpbehoevenden uit* betaalt; waarbij dan nog komt wat niet via den kassier, doch rechtstreeks van de eene hand in de andere gaat.

Laat mij u mededeelen, dat het met een en ander zoodanig is gesteld, dat ik niet zou weten rond te komen, als ik niet in staat ware mijn vrije uren door middel van mijn pen eenigermate pro* ductief te maken.

Zoo is het nu gelegen met mijn „lang niet geringe salaris"’ en mijne rijkdommen. Met die van mijne collega's is het weinig anders gesteld.

Ook met betrekking tot deze dingen wil ik u een voorstel doen, en wel: door een accountant, voor mijne rekening, te laten vast* stellen en publiceeren welk percentage van uw inkomen en welk van het mijne aan de hier in het geding zijnde doeleinden wordt besteed.

Ik heb dit alles met weerzin geschreven. Het is afschuwelijk, dat gij en uw mede*fascisten zoodanig lastert en verdacht maakt, dat verweer van dezen aard onvermijdelijk wordt en men genoodzaakt is zuiver particuliere aangelegenheden te behände* len als waren zij van publieken aard. Had iemand mij ooit voor? speld, dat ik er eens toe zou komen iets dergelijks te schrijven, ik zou hem hebben uitgelachen. En nu moet ik het waarlijk doen. Ik kon niet anders. Want er moet althans gepoogd worden een einde te maken aan de grove persoonlijke aantijgingen, met welke gij, quasie*keurige, fascistische stokebrand, gij bekladder in gekleede jas, gij en uw soortgenooten, Mussert en zijn bende, mij en mijne collega’s vakvereenigingsbestuurders bestookt, in uwe verachtelijke campagne tegen vrijheid, democratie en vooruitgang.

Een zeer aanzienlijk man, die een van de hoogste ambten des lands bekleedt, gaf mij dezer dagen den raad, geen aandacht aan uw persoon en aan uw geschrijf te wijden, omdat gij geen aanzien geniet en geen aandacht waard zijt en uwe schrifturen op menschen, begaafd met oordeel des onderscheids, geen in druk maken.

Wat het eerste gedeelte van de motiveering van zijn advies aangaat, gaf ik hem gelijk. Maar wat het tweede betreft niet, omdat het aantal landgenooten, niet in het bezit van het ver? mogen tot onderscheiden, of ter zake te onkundig om het in aangelegenheden als de hier behandelde uit te oefenen, groot is, en het aantal van hen, wier geesten gij en uw fascisten*horde hebt vergiftigd, niet gering.

Derhalve: la séance continue.

Gij gaat nu aldus voort:

„Er is eenigen tijd geleden veel geschreven over de uitstekende controle op het beheer der gelden. Maar hoe is het in werkelijkheid? Volgens de Statuten van den A.N.D.B. berust dat beheer bij den Penningmeester en de controle bij een commissie van drie leden benoemd uit en door den Bondsraad. Deze commissie verleent décharge, heel anders dan bij vennootschappen, waar zulks, naar wettelijk voorschrift, door de aandeelhouders geschiedt. Bovendien is er eest onderzoek door eea door het Bestuur benoemden accountant, maar deze

37