Openbare brief aan den Weledelzeergeleerden Heer Dr. A.R. Zimmerman

overige lezers van dezen openbaren brief begrijpen — waarom er gedurende eenige jaren geen verslagen verschenen.

Toen de toegestane termijn van uitstel verstreken was, deed de Bondsraad niet opnieuw een voorstel tot uitstel der algemeene vergadering aan de bondsleden, die anders stellig opnieuw verda* ging zouden hebben toegestaan. De Bondsraad achtte het wen* schelijk zichzelf te vernieuwen en wilde voorkomen dat de dingen zich al te zeer zouden ophoopen. Dus werden verkiezing en algemeene vergadering uitgeschreven. En toen verschenen natuur* lijkerwijze ook de verslagen, die jaar op jaar samengesteld, gecon* troleerd en door accountant en Contröle*Commissie goedgekeurd waren en derhalve voor verschijning gereed lagen.

Dit is nu de ontsluiering van het geheim der verslagen, die dus niet, zooals gij beweert, „éénmaal in de vijf jaren” verschijnen. Dit is slechts bij uitzondering tweemaal het geval geweest, n.1. in het oorlogstijdperk (om vrijwel gelijke reden als ditmaal) en m het onderhavige geval. Maar in die vijf jaren verschenen regelmatig elk kwartaal de maandstaten, door de Controlecommissie onder* zocht, goedgekeurd en voor accoord geteekend, zoodat de leden onafgebroken op de hoogte bleven van de financiëele positie — de leden, alsmede ieder, die er belang in stelde.

Tot deze belangstellenden behoordet gij echter niet. Gij hebt van deze dingen nooit kennis genomen. Maar gij hadt in Mussert’s schotschrift Volk en Vaderland een infaam Iaster*artikel, gericht tegen den Bond en tegen mij, onder de oogen gekregen, waarin aan het jongste Bondsverslag ontleende gegevens werden ver* draaid en vervalscht. Bliksems, dat was net iets voor u. Merk* waardig, dat toen juist de Redactie van De Telegraaf den Bond om een exemplaar van dat verslag, „ten behoeve van haar archief,” vroeg. Het werd haar toegezonden. Heeft zij het u overgemaakt en zaagt gij toen wellicht voor het eerst deze publicatie van den Bond en hebt gij daaruit gedistilleerd, zonder kennis van de ge* schiedenis, zonder kennis van zaken, maar gewapend met de u eigen qualiteiten, die ik u niet benijd, de verdachtmakingen en eerrooverijen, die gij in De Telegraaf hebt aan den man gebracht?

Nu keer ik tot het uitgangspunt terug en herhaal:

Ik neem als grondslag voor mijn betoog de maandstaten over het laatste kwartaal van 1933, te vinden in het Weekblad van 6 April 1934.

Daaruit blijkt, dat in die drie maanden aan contributie werd ontvangen ƒ 31239.

Indien 75 pCt. van de contributies aan salarissen zou worden besteed, zooals gij beweert, dan zouden de bezoldigingen in die drie maanden hebben moeten beloopen ƒ 23420.

In werkelijkheid beliepen zij ƒ 16174, dus niet 75, doch ongeveer 52 pCt. van de contributies.

Gij rekent slecht, weledele zeer geleerde heer — behalve waarschijnlijk op het gebied van tantièmes; maar dan geldt het meer tellen dan rekenen.

Maar nu zullen de lezers van De Telegraaf, wien gij de zaak zóó hebt voorgesteld alsof de Bond alleen bestuurders bezoldigt, allicht zeggen: Nu ja, het percentage moge onjuist zijn, maar