Amsterdam, die groote stad

ledig geschept, en des Winters wanneer er veel Sneeuw gevallen is laat de Regeering aanzeggen om die weg te ruimen; hetgeen dan ook zeer spoedig geschied.- Maar bij de Joden in deze stad is hier in veel verschil, want hunne Huizen zelfs bij de aanzienelijken, gelijk ook hunne straten en Grachten zijn verre af van zindelijk te zijn.

De sluizen en Bruggen worden van Stads wege gereinigd, en de Grachten worden van tijd tot tijd uitgediept.

Om de Asch en Vuilnis weg te halen rijden alle morgens karren dooi de geheelen stad rond, en voor veele straten voor al in de geringere Buurten zijn Vuilnisbakken geplaatst in de welke de Vuilnis geworpen kan w orden, welke dan door Vuilnis Schuiten uit dezelve gehaald wordt.”

Aan het inwendige der huizen werd de grootst mogelijke zorg besteed. Er werd eindeloos stof afgenomen, geboend, gedweild, gewreven, gepoetst en in het voorjaar werd bij de groote schoonmaak het geheele huis driedubbel grondig onder handen genomen. In niet dagelijks gebruikte vertrekken werden de meubelen met hoezen overtrokken en de lichtkronen, soms zelfs de vergulde spiegellijsten, van gazen omhulsels voorzien.

Des winters werd gevallen sneeuw zoo spoedig mogelijk weggeschoffeld en als het glad was, werd, hetzij uit eigen initiatief, hetzij op aanzegging van overheidswege, asch of zand voor elk huis uitgestrooid.

In de meeste gevallen is het tot heden zoo gebleven, behalve dan dat riog slechts bij uitzondering de straat voor het huis wordt geschrobd. Daar roe bestaat thans ook weinig aanleiding. Want de arduinen stoepen zijn, evenals de kleine steentjes daar voor, behalve op de grachten, verdwenen; verhoogde voetpaden zijn er voor in de plaats gekomen, die men, dank zij de hier bestaande voorliefde voor Fransche uitdrukkingen, trottoirs noemt. (Men denke aan: abattoir, urinoir, Ceintuurbaan enz., om van de schijn-Fransche, als: sousterrein, bel-étage e. d. te zwijgen.)

Zooeven werd gezegd, dat men een eeuw geleden met het drinkwater zuinig moest wezen. Het werd voornamelijk verkregen door het hemelwater in regenbakken te verzamelen, en ook wel, doch in betrekkelijk weinige gevallen, door het oppompen van grondwater. In de behoefte aan water werd voorts voorzien door den aanvoer van water uit de Vecht, in daarvoor speciaal gebouwde schuiten; dit water werd dan voor enkele centen per emmer aan de burgerij verkocht. Indien des winters strenge vorst zich deed gelden, hielden ijsbrekers de verbinding met Weesp open, teneinde belemmering in den aanvoer van water te voorkomen.

Omtrent de voorziening van de Stad met het onontbeerlijke water, deelt Wijkmeester Meijer het volgende mede:

68