Amsterdam, die groote stad

op het hoofd en een fluweelen schoudermantel, die bijna tot de hielen reikte, om de leden, een stevigen krukstok (want hij liep moeilijk) in de hand. Hij dichtte erotische poëzie en stond derhalve bij het deftige publiek niet in de gratie — maar zijn erotiek zou in onze dagen geen blos brengen op het gelaat van de schuchtersten. De gedichten waren onveranderlijk in regels van enkele lettergrepen gesteld. Elke week verscheen een nieuw vers, dat de dichter in de kringen zijner bewonderaars, nu op den eenen, dan op den anderen straathoek, voordroeg en waarvan hij hun voor enkele centen afdrukken verkocht. Geen mensch genoot grootere populariteit danMeijer. Vele jarenbehoorde hij tot de onmisbare stoffage van de hoofdstad en toen hij op hoogen leeftijd stierf, was de verslagenheid algemeen. Er werd beweerd, dat hij uit een deftig, althans een gegoed burgergeslacht stamde en door den drank aan lager wal was geraakt. Het is niet te zeggen, of daarin eenige waarheid stak.

Het is niet mogelijk alle straatfiguren uit het verleden op te sommen, veel minder te beschrijven. Het zou ook te eentonig worden. Maar enkele moeten nog in het voorbijgaan worden genoemd. Zoo Harinkie-Jan, de in de geheele stad bekende venter van zeebanket, een stevige man met vuurrood haar en dito bakkebaarden — 't Haantje, een w el zeer havelooze liedjesverkooper, die wegens zijn gewaagde grapjes bij de dienstboden vooral populair was — Klein Jantje, een diacon.e-verpleegde van zonderlinge verhoudingen, een normaal bovenlijf op zoo kojjte beenen, dat de gestalte dwergachtig was — Henri de Snoeper, die, gekleed in voorheen fijne, doch nu vervaalde en versleten kk ederen, door de stad liep met het air van een grand seigneur, rotting in de hand, hoogen hoed op het hoofd, en alle hem toe- of nageroepen spotternijen uit de hoogte en met Haegschen tongval beantwoordde.

Het aantal bedelaars was groot. Er bevonden zich vrij velen onder, die hunne misvormingen exploiteerden — en er waren daarbij van zeer dégoutanten aard — en anderen, die geestelijke defecten, echt of gesimuleerd, demonstreerden door middel van allerlei dwaze en imbeciele handelingen.

Een bijzondere groep vormden de Joodsche bedelaars. Indien er een trouwplechtigheid was, verzamelden zij zich aan den ingang der synagoge. Was er een begrafenis, dan liepen zij naar Muiderberg en stelden zich bij den ingang van den doodenakker op. Want voorschrift en traditie bij de Joden is, dat men bij blijde en bij droeve plechtigheden liefdadigheid betracht. Dus gaven bruiloftsgasten en rouwbedrijvenden den armen met

52