Amsterdam, die groote stad

STRAATFIGUREN

I

J^n de negentiende eeuw wemelde het te Amsterdam van algemeen bekende straatfiguren, zonder welke men zich het stadsleven bijna niet kon denken. Het waren eensdeels bedelaars, anderdeels straatmuzikanten en zelfs -dansers, acrobaten en goochelaars, doch ook zonderlinge persoonlijkheden van allerlei slag, zwakzinnigen en monomanen, van wie de meesten langs den weg hun kostje bijeenscharrelden.

Van de kleine groep, die niet op het verzamelen van aalmoezen was bedacht, was wel de merkwaardigste een tamelijk goed gekleede man van middelbaren leeftijd, die dag in, dag uit het volgende vertoonde. Aan den gevel van de zadelmakerij van Verweegen & Kok, in de Kalverstraat, was, bij wijze van reclame voor de zaak, een opgetuigde paardekop bevestigd. Eiken middag nu kwam van den Dam onze man aangewandeld, maakte halt onder den paardekop, wierp het hoofd in den nek en staarde minuten lang naar het dierenhoofd. Dan liep hij door tot het Spui, maakte rechtsomkeert, stapte naar de zadelmakerij, staarde omhoog, liep door naar den Dam, keerde terug en zoo onafgebroken voort, uren achtereen. Men verhaalde, dat deze man eenmaal rijk was geweest, zijn vermogen door wedden op Engelsche rennen had verspeeld, dientengevolge zijn verstand had verloren en nu dagelijks den paardekop, embleem van zijn ongeluk, met verwijtenden blik doorboorde. Voor de waarheid van deze verklaring kan niet worden ingestaan.

Dan was er Koningin Victoria — dit wil zeggen: een bejaarde, zwakzinnige vrouw, die zich verbeeldde dat zij het was. Inderdaad vertoonde zij met deze vorstin een merkwaardige gelijkenis, zoowel van gelaat als van gestalte. Gekleed in vervallen en verkleurde japon en mantel, een kleine parasol met scharnierenden stok, zooals een eeuw geleden algemeen in gebruik, in de hand, schreed zij statig door de straten. Werd zij door de weinig fijngevoelige Amsterdamsche straatjeugd lastig gevallen,

47