1675-1875. De Synagoge der Portugeesch-Israelietische Gemeente te Amsterdam

28

van onrust en tweedracht, was een tempel des vrecles en der liefde verrezen, toegankelijk voor een ieder, gewijd aan het Hoogste Wezen. Groot was de indruk daardoor te weeg gebracht, niet alleen op de Joden, welke in die dagen nog nergens zoo grootsch een kerkgebouw bezaten, maar ook op vele Christenen, die met voldoening op dit ■werk, als de vrucht hunner verdraagzaamheid, nederzagen. Even als bij eene vroegere gelegenheid (zie boven blz. 5) een Joodsch dichter, zoo voelde zich bij deze gebeurtenis een Christen ztuiger, de op velerlei gebied bekwame Romeyn UE^HooGHS,■^, opgewekt, zijn speeltuig te omspaunen en den heilstaat der Amsterdam-sche Sefardim te bezingen. Zie hier zijne schoone dichtregelen:

Saevit in omno trium fisco, ferro, igne, tyrannis Censorum, o luda; ncc latuisse sat est.

Nil Sequana, nil tnta Tago; prudentior Amstla Templa palam in gremio scitque fovetquc suo.

Sponsa Sion hyiunos psallentium ut audiit, inquit:

Huuc poprrlum, hanc urbem, quis neget cssc Dei ?

State diu, pia tecta, aliis invisa Monarohis,

Mircntnrquo apices saecnla sera tuos. ⁵⁵)

Nog de twee volgende strophen, meer bepaald aan de Synagoge gericht, hebben wij aan dezen dichter te danken.

1

Dits, ’t leerhnys van de Wet, ’t gcboedenhnys der Joodcn, Een Bonmans Mccsterstuck, de eer van ’t nieuwe worek Acn d’ Amstel en bot Y; doos Godt geweyde kerek Vreest geen geweeten- dwang noch pijningen nocb dooden. Wast eodle Jndaesstam en laet u looten bloeycn.

Wat doet de kracht van ’t lant als borgers aenwas groeyen