1675-1875. De Synagoge der Portugeesch-Israelietische Gemeente te Amsterdam

ontevredenheid van velen opgewekt. Verschil in op-vatting over sommige reglementen en ritualen had tusschen de gemeenteleden tweedracht gezaaid. Een en ander leidde er toe, dat velen, met David van Bento ('Bar.ucii) üsorio aan het hoofd, zich van de Synagoge Neweh■ Sjalom afscheidden en in 537S (1018) eene derde, onder den naam כיה ישראל (Huis Israëls) stichtten. Ook dit gebouw stond, volgens aanteekeniug in het Handschrift van Eranco Mekues, op de Lange Houtgracht en, zooals Witkamp in zijne reeds genoemde Schetsen mededeelt, was het uit twee huizen samengesteld en nabij de Zwanenburgwal gelegen.

De opperrabbijnen daarvan waren;

David Pardo -ף, van 5378 (1018) tot aan de vereeniging der drie gemeenten (zie later);

Samuel Tardiola van 5370 (1019) tot op zijn vertrek naar Jerusalem;

Isaac Aboab da Ponseca ²⁴), van 5386 (1020) tot op de vereeniging der drie gemeenten (zie later).

Omtrent het voorlezerschap dezer gemeente vinden wij alleen vermeld, dat Chacham Aboab in 5383 (1023) met die taak belast was (zie Livro de Eleico-ëms) ‘²⁵).

Laat men eene oneenigheid, in 1619 tusschen de Besturen der drie gemeenten ontstaan, doch door Jacob Cüriel, Resident van den Koning van Portugal te Hamburg, spoedig uit den weg geruimd ²⁰), in het midden, dan leefden de drie afdeelingen der Sefardische Joden nu tot 1639 eendrachtig te zamen. Toen echter zou in huil toestand eene be>