Een rest keert weer ....

landen vindt.¹) Want die moeten ook niets hebben van zoo’n slecht voorbeeld in de buurt als het Joodsche Palestina met zijn welvarende arbeiders: zelfbewuste kerels en vrouwen met gevoel van eigen menschelijke waarde, en met zijn moderne sociale voorzieningen.

En deze grootscheepsche rel staat onder aanvoering van den edelen heer Amin el Hoesseini. moefti van Jeruzalem, groot-collaborateur en mede-uitvinder van de gaskamers van Auschwitz, boezemvriend en lijftrawant van de heeren Killer en Mussolini, die op het zondaarsbankje der groote oorlogsmisdadigers verdiende te zitten met en benevens den strop: hun rechtmatig deel. Maar naar wiens pijpen het eenmaal zoo zelfbewuste Albion thans de danse macabre danst van zijn tanende suprematie in het Nabije Oosten.²) Het schijnt inderdaad juist te zijn dat het Britsche socialisme geen export-artikel is... zooals ook uit andere wonderlijke dingen blijkt. Het toont zich zelfs rekkelijk genoeg om een half- of drie-kwart fascistisch Grieksch monarchisme met militair machtsvertoon op den troon te helpen, als dat de veiligheid zijner imperiale zeewegen ten goede komt, het laat Franco zijn schandaleuzen gang gaan aan den anderen précairen uitgang van de Oude Wereldzee evenals zijn gepreoccupeerde militaire en civiele ambtenarij in Palestina. Wel had de optimistische Harold Laski in de eerste roes van Labour’s stembuszege juichend aange-kondigd dat de Grieksche. Spaansche en Palestijnsche schandvlekken op de kaart der van tyrannie bevrijde wereld zouden worden uitgewischt en de departementen van reactionnaire sabotage gezuiverd, maar Laski was „alleen maar” partij-voorzitter en geen verantwoordelijk Minister der Britsche Kroon die zich veroorloven kan zijn „oude plunje” met den geborduurden rok te verwisselen; hij is, als wij, slechts toeschouwer — zij het op de eerste rij stalles — en geen medespeler. En wij mogen dan al vervuld zijn van bewondering voor wat Labour aan sociale gerechtigheid in het eigen land tot stand brengt, wij kunnen onze teleurstelling niet onder stoelen en banken steken. Wij Joden, voor wie het om een „tua res agitur” gaat, worden ook gerekend slechts toeschouwers te zijn — op het schellinkje der wereldgeschiedenis de eeuwen door — en onze bitterheid zal wel verklaard moeten worden uit het feit dat onze kleine tegenspoeden van de laatste jaren ons wat overgevoelig hebben gemaakt! En ons in den waan

0 Een illuster Britsch idee heeft geprobeerd Amerika de millioenen te laten fourneeren voor de „cultureele opheffing” der Palestijnsche fellahin; millioenen die de Effendi’s ruimschoots verdiend hebben aan de kwansel in olieconcessies! Het geld voor den opbouw van het Joodsche Palestina echter is opgebracht door de Joden — arm en rijk — zelf. De nuchtere Amerikanen zijn er niet ingetrapt .... 2) Een tanen, dat wel heel duidelijk geïllustreerd werd door de opduikende plannen om de militaire steunpunten in de Middle East van Egypte en Palestina te verplaatsen naar Kenya en Taganaika

79