Een rest keert weer ....

hanteeren van dezen tekst altijd vergeten is. Namelijk dat, indien dit werkelijk gezegd zoude zijn door de Joden die bij de kruisiging aanwezig waren, deze zelfvervloeking voor hun besef nooit langer duur zou kunnen gehad hebben dan tot in het derde en vierde geslacht. Immers, naar den letter der tien geboden „bezoekt God de misdaad der vaderen aan de kinderen, aan het derde en aan het vierde lid dergenen die Mij haten.” Doch Hij „doet barmhartigheid aan duizenden dergenen. die Mij lieihebben, en Mijne geboden onderhouden.” Het loon van het goede ongelimiteerd, de vergelding eindigt met het vierde geslacht. Als déze Joden inderdaad déze bloedschuld op zich genomen hebben, kan dat niet anders zijn geschied als op de hun bekende „conditie” van den Dekaloog. Van een éindelooze vergelding wisten zij niet! Ons dunkt dit een redeneering waar geen speld tusschen kan. Maar het is een zeker soort Christelijke liefde die deze „Joodsche wraak” tot in het on» eindige prolongeert! Het is bitter om te zeggen; zelfs een man als Niemöller. zelf martelaar en held des geloofs, heeft van zijn gevangenschap uit deze barbaarsche „waarheid” verkondigt, zooals hij zich ook. na zijn bsvrijding, niet bepaald een vriend der Joden heeft getoond. Maar men zou hen die zoo nauwkeurig van Gods raadsbesluit op de hoogte zijn, willen vragen, waarom dit onheil nu juist aan de Joden van Zweden, Zwitserland en Groot-Brit-tanië is voorbijgegaan en aan de Joden buiten lEuropa? Of komen die nog aan de beurt? En aan deze vraag nog een andere toevoegen: er zijn immers óók millioenen als Christenen geboren die niet aan Jezus als den menschgeworden God gelooven? Waarom zijn die aan Gods wraak ontkomen? Ach, meent men werkelijk met deze argumentatie één denkend mensch te overtuigen of te imponeeren? Begrijpt imen werkelijk niet dat men dusdoende alleen bitterheid en verbittering zaait en den onbekeerbare nog halstarriger maakt in zijn verzet? Wij vragen uw mededoogen niet — mededoogen vraagt niet wie alleen récht verlangt — maar spaar ons uw krokodillentranen, want wij zijn van smaad verzadigd tot den dood toe. En lees, tot uw éigen bekeering, eens het ook in het Nederlandsch verschenen, fijne boekje van Karl Barth: „Belofte en Verantwoordelijkheid”. Ook dat vermag óns niet te overtuigen, maar het doet ons Barths Christenzin eeren en... zijn menscheüjkheid. En vooral zijn realistischen kijk op „den balk in het eigen oog”,..

* * ♦

Alle ademloos verwachten, alle strak-gespannen scheppingsdrift, al opgetast heimwee van het volk dat in duisternis omgaat, is gericht op Palestina — Erets Jisraël. Als rèchtsvraag is Palestina voor het historisch-denkend deel van het Joodsche volk buiten discussie: de aanspraken erop zijn door geen capitulatie

74