Een rest keert weer ....

der aan hun hoede toevertrouwde juweelen en „Perzen” en bontmantels waanden en warempel de rechtmatige eigenaars, min of meer in levenden lijve, opeens op hun stoep zagen staan. Ja, Joden zijn brutaal 1 En het zal ook wel waar zijn dat sommige Joden zich in hun „duik” niet altijd van den besten kant hebben laten kijken. (De „duik” is, geloof ik, ook niet de ideale school van karaktervorming!) En „Ariërs” laten zich immers altijd van hun besten kant kijken, nietwaar? Ze zijn nooit luidruchtig, doen nooit „dik”, zelfs al hebben ze in den oorlog dik aan het bloed en de tranen verdiend. En gerepatriëerde Joden hebben óók den euvelen moed gehad de functie weer op te eischen waaruit de bezetter ze verwijderd had en waarin een „Ariër”, op hope van levenslang, het zich gemakkelijk had gemaakt. Of wilden weer in hun eigen huis gaan wonen, dat de bezetter ze ontstolen had. Ja, Joden zijn brutaal.....

Gesteld dat het allemaal waar was. wat dan nog? Andere menschen zijn immers ook zoo lekker niet! Waarom moeten wij de engelen van de samenleving zijn? Zoo paradoxaal als het klinkt: misschien is dit wel de venijnigste vorm van discriminatie èn de toetssteen van onze ongelijkheid, dat we niet net zoo slecht en onhebbelijk mogen zijn als andere menschen, zelfs al houden we ons daarbij angstvallig aan een numerus claususl

Maar we hebben al gezegd; polemiseeren tegen al dergelijko apenkooi is weiden en wind, want tegen de molenwieken van den waan en het domme instinct, legt ook de ridder zonder vrees en blaam het af. Maar het giftig gewas van het anti-semitisme bloeit er te weliger om. We kunnen telkens weer minzaam vernemen „dat er eigenlijk nog teveel Joden in Nederland zijn”, en. goedaardiger, dat de Joden teveel belangrijke plaatsen innemen — och arme, met 100.000 van de 130.000 als beesten uitgemoord — en dat er een numerus clausus moot komen. Dat komt van „intellectueelen” kant, want numerus clausus is Latijn en dus een intellectueele uitdrukking die Jan Boezeroen niet kent. En bovendien raakt deze restrictie vrijwel uitsluitend de academische beroepen. Dat kan een Ehrlioh of een Einstein, een Jozef Israëls of een Gustav Mahler in-den-dop precies zijn studiemogelijkheid kosten, maar never mind, die „verjuden” toch alleen maar de cultuur. (Of wordt dit woord in de onderhavige situatie beter met een k geschreven?) Overigens schijnt op de markt van het Amsterdamsche Waterlooplein en onder de voddenkooplieden de numerus clausus reeds effectief geworden te zijn, dank zij de gaskamers van Auschwitz. Het begin is er gelukkig....

Toch zit er een haast aanbiddelijke naïveteit in dit numerus clausus-gegoochel, waarvan het nieuwtje echter alweer af is, ofschoon men nooit vooruit kan weten of het levende lijk niet weer gaat spoken als het in de demagogische kraam van dezen

65