Sjoterim in Egypte

8 (io8)

heden heeft veroorzaakt *). De èmardrai (opzichters) hebben slechts het toezicht; zij zijn staatsambtenaren en de opvatting, dat zij de aannemers zouden zijn, lijkt mij onjuist; in dat geval immers zouden zij, met de dekatarchai, voor de arbeiders moeten zorgen.

Wij vonden dus; de arbeiders bij de openbare werken zijn in groepen van 9 onder een voorwerker, dekatarches, ver-eenigd, en staan onder toezicht van een ergodioktes of epista-tes; materiaal wordt door den staat verstrekt, voor een voldoend aantal arbeiders zorgt de dekatarch, die het werk „aanneemt” en de verantwoordelijkheid voor een bepaald quantum per dag op zich neemt en zelf meewerkt. De èniardrrjQ houdt toezicht en wijst het werk aan, moet ook controle oefenen op de af te leveren hoeveelheid en is de schakel tusschen regeering en dekatarchen. Om deze laatste reden vragen de Arabische herders om aanstelling ervan. Deze immers leverden de wol, die in den Griekschen tijd meer dan in het oude Egypte noo-dig was; zij hadden zich vermoedelijk verplicht voor een bepaalde hoeveelheid zorg te dragen, die zij dan op gezette tij den moesten afleveren aan hun opzichter, die hun in naam der regeering of haar organen daarvoor betaalde ^{1 2}). Het verkeer met de regeering was voor de dekatarchen natuurlijk gemakkelijker door middel van zulk een speciaal voor hen aangestel-den beambte. Hieruit is te verklaren dat de Arabieren zelf hierom verzoeken; het pleit voor hun menschenkennis dat zij als candidaten hiervoor noemen familieleden van beambten.

Indien dit alles zoo is — en het lijkt mij vrijwel zeker — dan vinden wij een merkwaardige overeenkomst met de toestanden onder de Joodsche arbeiders in Egypte, gelijk die in het begin van Exodus worden beschreven. Er is ook daar een bepaald quantum, dat moet worden afgeleverd (V 8: hetzelfde aantal tichelsteenen, dat zij gisteren en eergisteren maakten,moet hun ook heden worden opgelegd); het materiaal, stroo, werd hun eerst door den staat gegeven, later bij wijze

¹

   P. Petr. 1.1.

²

   Zulk een eViararijs zullen wij dus moeten zien in Pokas P. S. I. 337, 4.