Prof. TREUB's critiek op de sociaal-demokratie en het economisch standpunt der Vrijz.-demokratische partij

verbeterd, maar veel méér zijn de groote en de reuzeninkomens gestegen.

Hiermede is dus aangetoond, dat het aantal personen met een inkomen tot 3400 mark in’tjaar 1896 beliep: 96^s/4 proc. dus iets hooger als in 1883, waarin het 96 proc. was; met andere woorden: voor de groote massa der bevolking is, in weerwil van de doorsnee hoogere inkomens, de algemeene levenspositie geen jota verbeterd, dewijl men toch wel kan aannemen, dat ik bijv. van 3400 mk. inkomen in 1896 zonder twijfel slechter kan leven, dan van 3000 mk, in 1863 («eerjuist!) Zoo is dan inderdaad de geheele theorie, die zich op eene z. g. n. verandering der verhoudingen beroept, valsch. Dat is niet te bestrijden en hiermede is tevens het bewijs geleverd dat alles, wat Bernstein ten dien opzichte zegt, valsch is en ons op een dwaalspoor brengt.....

Bebel haalt nu nog tal van materieele bewijzen aan van de manier waarop de rijke lui de aanslagen in de belasting ontduiken, hetgeen natuurlijk de controle op de groote vermogens zooveel moeielijker maakt.

Vervolgens toont, hij nog aan dat Bernstein, bij de aanvoering van de Pruisische inkomsten-belastingstatistiek zich aan de groote fout heeft schuldig gemaakt van te rekenen van 1854 tot 1893/94 ; terwijl tot 1890 een geheel ander belastingsysteem geheerscht heeft, dan van 1891 af en haalt vervolgens aan het oordeel van een burgelijk econoom, Clemens Heisz uit 1893, die in een door de Universiteit van Tubingen bekroond prijsschrift, de groote inkomens in Duitschland en hunne toename in de laatste tientallen van jaren,/)nderzocht heeft.

In dat onderzoek waren opgenomen de acht oude