Prof. TREUB's critiek op de sociaal-demokratie en het economisch standpunt der Vrijz.-demokratische partij

van af de primitief-communistische, niets afdoet.

Dit zelfde, natuurlijk in korter woorden, heeft schrijver dezes, Prof. Treub reeds in de twintig minuten welke hem te Utrecht voor debat waren toegestaan, tegengeworpen en hij kreeg hierop ten antwoord dat het krachtens die beschouwing, n.1. die van Marx en Engels is, dat de klassenstrijd steeds feller en feller moet worden, de arbeiders armer, de rijken rijker, het bezit zich moest op-hoopen in enkele handen, de ellende zich moest vermeerderen enz. enz., en daar dat alles nu niet w⁷as gebeurd, is daarmede voor Prof. Treub het wetenschappelijk bankroet van de sociaal-demokratische leer geconstateerd; hetwelk volgens hem, en hij riep ’t mij toe „binnen tien jaren gevolgd zal worden, door het opgeven van den klassenstrijd ook in de praktijk!”

Uit de erkenning van den klassenstrijd volgen alle andere dingen, die Prof. Treub er bijhaalt echter geenszins. En het is alleen de groote verwarring, bij hem teweeg gebracht door het lezen van rijp en groen over de sociaal-demokratische „leer”; het maar in alle haast bijeenbrengen van eene hoeveelheid materiaal om gauw en goed de sociaal-demokratie te verslaan, die hem de even zoovele gedeelten van die „leer”, als verklaring der maatschappelijke verhoudingen en verschijnselen heeft doen door elkander haspelen, met het bekende resultaat, die elke aanval van den heer Treub op de sociaal-demokratie heeft gehad: n.1. van te veel te willen bewijzen en daardoor niets bewijst.

De klassenstrijd bestaat dus en woedt steeds voort, de arbeider voelt het eiken dag en op dien dag, eiken minuut, aan zijn eigen lijf; de bourgeoisie bespeurt het aan de steeds toenemende ontevredenheid die zich uit in loon-