Christelijke Vakaktie in Theorie en Praktijk

religieuze vakvereenigingen. Waartoe deze moesten dienen? Natuurlijk tot hetzelfde doel, als waarvoor thans hier te lande de „christelijke" vakvereenigingen moeten dienen: tot een tegenwicht tegen den toenemenden invloed en de steeds meer om zich heengrijpende aktie van de onafhankelijke, moderne vakvereenigingen, gelijk wij die gelukkig, in de laatste jaren overal zien ontluiken en opbloeien.

Want dit en niets anders, nl. het gewelddadig breken van dien invloed, dat is het doel waarmede van de zijde der „Christelijken" wordt geageerd. En dit doel wordt niet altijd uitgesproken, dat wordt verheimelijkt en dat wordt weggemoffeld achter allerhande phrases en praatjes, achter vroom gedoe en achter fraai-klinkende bijbelteksten. Maar dat doel is niet heilig; het is niets dan het weder voor de zooveelste maal toepassen van het „verdeel en heersch.’' Het verdeelen van de arbeiders, opdat de kapitalistische klasse zoo lang mogelijk heerschen kunne!

De christelijke vakaktie, gelijk wij die in het buitenland hebben leeren kennen, is een integreerend deel van die christelijk-sociale politiek, die vooral na het opkomen der moderne arbeidersbeweging op den bodem van den klasse-strijd is ontstaan, en die haar toppunt vond in de Encycliek van Paus Leo XI11 „Rerum Novarum," van 1891.

I)e protestanten hebben in dat opzicht nergens veel te beteekenen. De groep van den pfarrer Xauman in Duitsch-land. die den insolventen boedel van den christelijk-socialen-antisemiet Stücker heeft overgenomen, is nog maar van geringen invloed, vergeleken bij de aktie die van katholieke zijde is uitgegaan, om de arbeiders zooveel mogelijk, door allerlei verstomping, van hunne bewustwording af te houden.

Wat wij dus oogenblikkelijk waarnemen onder de hooge leiding van Ds. Tal ma, Dr. J. Th. de Visser c. s., is wel-is-waar specifiek N'ederlandsch, omdat het zich uit als een pro-testantsch-calvinistische beweging, maar is in den grond niets anders, dan het navolgen van datgene wat de Katholieke clerus, o. a. in Duitschland, reeds voor vele jaren geleden begonnen was te doen, en thans nog tracht voort te zetten.

De Katholieke Kerk kwam achter de sociaal-democratie aansukkelen, de gereformeerde en orthodox-protestantsche heeren, hinken nu de Katholiek-sociale kwakzalvers na. Al te gader het: divide et impera! Het vereenigen van de arbeiders op den grondslag van hun werkelijk belang, doet hun bewustzijn