Christelijke Vakaktie in Theorie en Praktijk

25

Het is echter wel zonderling, dat nu door christelijke arbeiders deze maatschappij, d. w. z. de op de kapitalische loonslavernij gebouwde maatschappij, verdedigd wordt, en een aanval op haar, gelijk wordt geacht met een aanval op de christelijke grondslagen. .Voorwaar treurig, hoe diep deze menschen nog in de verblinding zitten.

Want wat is er in den loop van den tijd niet voor „christelijk” uitgemaakt! De katholieke kerk heeft in de tijden van hare onbeperkte macht, het feodalisme voor de eenige „christelijke” door „God gewilde” inrichting der maatschappij verklaard, en dengenen die daarop iets af te dingen hadden, in welk opzicht ook, laten verbranden als ketters, laten radbraken en vierendeelen als oproerlingen.

En toch is het verdwenen, en daartegenover is een andere maatschappij, op geheel andere grondslagen staande, in de plaats gekomen. En opnieuw wordt deze nu wederom vergoddelijkt, verchristelijkt, en elke aanval op haar verklaard te zijn voor een „aanval op de christelijke overtuiging” en de „ christelijke wereldbeschouwing,” vóór alles den christen heilig.

In dat verband mag dan ook ten slotte wel even herinnerd worden aan het feit, dat een man als Da Costa — zeker geen autoriteit van gering allooi vóór onze anti-revolutionairen — o]) grond van datzelfde positief-christelijke geloof, dat eiken aanval op het bestaande, feitelijk brandmerken wil als gericht te zijn tegen de „Christelijke grondslagen” der maatschappij, de slavernij als blijvend en noodzakelijk verdedigde. En niet de loonslavernij, maar de gewone, de negerslavernij, den meest mensch-onteerenden vorm van dienst waarin de eene mensch tot den anderen kan staan.

In zijn „Bezwaren tegen den geest onzer Eeuw", een der baanbrekende boeken van de levensbeshouwing der anti-revolutionairen hier te lande, geschreven in ’t jaar lfS2”> (pag. 26—27), zegt Da Costa:

„Ik houde het daarvoor, dat de afschaffing van de slavernij der negers al mede behoort tot de hersenschimmige menschelijke wijsheid, die de Almacht wil vooruitloopen, en niets uit zal richten ten goede, maar veeleer eindeloos veel ten kwade.” En met groote instemming haalt hij in dezelfde regelen het gezegde van een Franschen schrijver aan, die zeide: „De wijsbegeerte onzer dagen tracht overal de loop der natuur, zoowel als die der Voorzienigheid om te keeren ; daarom heeft zij ook met groot geschreeuw de vrijheid der negers geëischt, zonder bedenking, zonder voorzorg, zonder