Christelijke Vakaktie in Theorie en Praktijk

„Daar het verleenen van elke ondersteuning slechts als middel tot het hoofddoel der vakvereenigingen is te beschouwen, moeten de bizondere kasseninrichtingen zooveel mogelijk gescheiden gehouden worden, opdat der vakorganisatie, voor de vervulling harer eventueele taak, alle geldelijke middelen ter beschikking staan’’

Hier moet nog worden opgeteekend de uiting, dooreen der redenaars gedaan, die deze* resolutie aanbeval. Hij zeide o. a. dit:

„Wij willen niet de paden van de Hirsch-Dunckerianen" *) bewandelen. Met de ondersteuningskwestie is de taak van de vakvereenigingen beslist niet af geloop en."

Men ziet hieruit welke richting deze christelijke vakvereenigingen zouden inslaan, wanneer deze inderdaad eens neutraal zouden zijn, d. w. z. wanneer zij maar verlost waren van het clericaal oppertoezicht.

1'it al deze bewijzen blijkt ten duidelijkste, hoe de eigenlijke christelijke, d. w. z. de confessioneele vakvereenigingen bankroet hebben gemaakt. Geen herderlijk rondschrijven kan daar meer iets aan doen; waar men machten heeft ontketend en de arbeiders eenmaal den weg heeft gewezen, hebben zij dien gevolgd. En zoolang de geestelijke adviseurs nog de baas zijn, kon de vaart nog voor eenigen tijd worden gestuit. Maar ook dat is maar een phase, niets anders. Zijn de christelijke arbeiders eenmaal in zooverre geschoold, dat uit hun eigen boezem de geschikte leiders voort kunnen komen, dan is ook het rijk van die heeren uit en dan zijn er voor hen maar twee manieren om klaar te komen met wat zij zelf geschapen hebben: óf tegen de boel ingaan, en dan gaan zij secuur eruit, althans bij de groote massa, óf meedoen met de arbeiders, en dan heeft, in hun persoon, de Kerk feitelijk den klassenstrijd gesanctioneerd. Een middenweg is hier niet.

Dit nu wat de katholieke, afzonderlijk georganiseerde arbeiders in Duitschland aangaat.

De nog geheel onder den invloed van de evangelische kerk staande arbeiders, zijn feitelijk nog veel achterlijker dan de katholieken. De menigmaal arbeidersvijandige gezindheid-houding van de evangelische geestelijken heeft het reeds ertoe

0 „Hirscli-Dunckerianen" zijn in Duitschland die groepen van arbeiders, die voor ongeveer 30 jaren geleden georganiseerd zijn in de vakvereenigingen van liberale-zoete-jongenskleur. Zij zijn genoemd naarde oprichters: twee oud-Iiberale heeren. Zij hebben maar zéér weinig .te beteekenen.