Christelijke Vakaktie in Theorie en Praktijk

En zoo waarschuwde dan ook reeds in de constitueerende vergadering van den christelijken mijnwerkersbond in Essen 28 October 1894, de kapelaan Dr. Oleerdörffer uit Keulen : dat men z. i. „niet al te zooest op de sociaal-demokrateti moest schimpen, want dat er een tijd kon komen, zoaarop juen genoodzaakt zou zijn met hen samen te werken.''

De Lic. Weber verklaarde toen wel-is-waar daartegenover, dat „wij evangelischen nooit of nimmer en op geen enkele wijze konden samenwerken met de sociaal-demokratie,” maar hij bewees door deze verklaring niets, dan zijn meerdere botheid, in vergelijking tot zijn katholieke collega-zieleherder.

En van deze groote mate van bevangenheid gaf hij nog blijk toen hij aan 't slot van deze zelfde rede zeide:

..Onze vakvereenigingen zijn geen strijdvereenigingen." Wij zien de kapelaans lachen. Maar de ontwikkeling van de werkelijkheid is sterker dan een priesterwoord. Het voorbeeld van Bileam !

In 1898 was uit de «zW-strijdvereeniging reeds een -sY/'v/rf-vereeniging geworden. Immers op 12 April van dat jaar waren de mijnwerkers van I’iesburg bij Osnabrück, die tot bovengenoemde organisatie behoorden, reeds in werkstaking gegaan, om zich te verzetten tegen een aanranding van hun katholieke feestdagen. En nu zagen wij, o! wonder, hier de heer geestelijke Weber zich aan de zijde van de ondernemers stellen. Door deze daad boette hij echter ook het vertrouwen van zijn mannen geheel en al in.

Maar het was deze werkstaking vooral, die in deze streken er veel toe bijbracht, om de verhoudingen voor de arbeiders klaarder te doen worden.

Reeds op de eerste algemeene vergadering van de christelijke vakvereenigingen, op Pinksteren 1899, te Mainz gehouden, werd er niet meer officieel positie tegenover de • sociaal-demokratie genomen. Dat was dus al „winste."

Op het tweede congres, dat op Pinksteren 1900 te Frankfort plaats vond, verklaarde de heer geestelijke Giesberts uit M.-Gladbach rondweg:

., Wij organiseeren ons, om tegenover de vaste, gesloten macht van het kapitaal, waartegenover de arbeider weerloos is, een gelijke sterke macht te plaatsen. Er is niets natuurlij kers dan de egedachte: Sluiten de ondernemers zich aaneen zonder acht te slaan op partij of geloof, dan moeten de arbeiders evenzoo handelen. Elke versnippering in deze is voor de arbeiders een ongeluk.''