Jean Jaurès

volgens hem noodzakelijk was voor de politieke verhoudingen m Frankrijk, óók voor alle landen gelden zou. Hij wilde alléén dat het Internationaal Kongres geen enkel land in dit opzicht aan banden zou leggen.

Maar zijn meening bleef in de minderheid. Niemand kon ontkennen dat het voor hem een zeer zware strijd was om het kongresbesluit niet enkel te aanvaarden, maar ook er toe mede te werken, dat het geen doode letter bleef. Het gansche kongres heeft dit toen ook wel gevoeld. En het was de glorie van Jaurès, dat ten slotte de uitspraak van de meerderheid van het Internationaal Kongres voor hem zwaarder bleek te wegen dan al het andere.

Sedert dien waren alle groote beletselen om de eenheid te bereiken feitelijk verdwenen. En het was na dit kongres in de eerste plaats Jaurès zelf die zich met hart en ziel aan het tot stand komen .van de eenheid heeft gegeven en ook met alle gaven waarover hij beschikte de verkregen eenheid bewaakte en er naar streefde dat zij zich hoe langer hoe meer vastzette en onaantastbaar werd te midden van de inwendige meeningskonflikten die aan de ,,Vereenigde Socialistische Partij” ook na 1904 niet 'bespaard konden blijven.

De ,,gëunifieerde partij”, gelijk men haar voortaan noemde, kon nu vrij haar eigen politiek voeren en een sterk „socialistisch blok” vormen.

Jaurès heeft toen het dagblad de „Humanité” opgericht, dat naderhand partijorgaan werd, het blad waarin hij gedurende zooveel jaren bijna dag aan dag zijn politieke artikelen schreef, die leiding gaven zoowel naar buiten als naar binnen. In die artikelen vindt men Jaurès’ inzichten omtrent tal van punten van politiek beleid, van sociale hervorming en van taktiek in den klassenstrijd ontwikkeld.

Jaurès kende in de politiek geen scherpe, onoverbrugbare tegenstellingen. Zijn opvatting van de maatschappelijke ontwikkeling schetste hij zelf eenmaal met een beroep op Marx als „revolutionaire evolutie”, een lange, ononderbroken keten van in elkander overgaande phazen, een eeuwig worden en vergaan, dat geen gewelddadige sprongen kent.

Volgens Jaurès was de sociale .revolutie geen in de toekomst liggende gebeurtenis, geen katastrofale ineenstoi-