Karl Marx en zijne voorgangers

150 —

onderscheidt zeer zeker een appel van een peer, en een peer van een amandel, maar mijn spekulatief verstand, verklaart deze zinnelijke verschillen voor onwezenlijk, niet-verschillend. Zij ziet in den appel hetzelfde als in den peer en in de peer hetzelfde als in den amandel, namelijk: „de vrucht.” De bijzondere werkelijke vruchten, gelden hier dus voor schijnvruchten, welker

werkelijk wezen de „substantie,” de „vrucht” is.....

„Wanneer de appel, de peer. de amandel of aardbezie in waar-liied niets andere zijn dan „de substantie” de „vrucht,” dan vraagt men zich af, hoe komt het toch, dat de vrucht zich aan mij dan als appel, dan als peer of dan als amandel vertoont; vanwaar komt deze schijn der menigvuldigheid, die mijne speculatieve aanschouwing van de eenheid, van „de substantie,” van de vrucht, zoo in ’t oogspringend weerspreekt ? Dat komt, zal de speculatieve philosoof u antwoorden, omdat „de vrucht” geen dood, verschilloos en rustend, maar een levend, een in zichzelf verschillend en bewogen wezen is. De verschillendheid van de profane vruchten, is niet alleen voor mijn zinnelijk verstand, maar ook voor „de vrucht” zelf, voor het spekulatieve verstand van beteekenis. De verschillende profane vruchten zijn verschillende levensuitingen van de „eene vrucht,” zij zijn kristallisaties, welke „de vrucht” zelf vormen. Dus in den appel bijv. heeft „de vrucht” een appelachtig, in de peer een perenachtig bestaan. Men moet dus niet meer zeggen, zooals op het standpunt der substantie: de peer is de vracht, de appel is d e vracht, de amandel is d e vracht, maar veeleer: de vrucht is als peer, de vracht is als appel, de vracht is als amandel tezamen gesteld en de verschillen welke appel, peer en amandel van elkander scheiden, zijn even zoovele zelfonderscheidingen van „de vrucht” en maken de bijzondere vrachten evenzoo tot verschillende ledematen van het levensproces der vracht”.... „Men ziet: wanneer de christelijke religie slechts van één „in-kamatie gods” weet, de spekulatieve philosophie bezit evenzoo veel „inkamaties” als er dingen bestaan, gelijk zij hier in elke vrucht eene inkamatie van de substantie, van de absolute vrucht bezit. Het hoofdbelang voor de speculatieve philosophen bestaat dus hierin, de werkelijke profane vruchten voort te brengen en dan op geheimzinnige wijze ervan te zeggen, dat er appelen,

peren, amandelen en rozijnen zijn.....„Het spreekt van zelf,

dat de spekulaltieve philosoof deze voortdurende schepping slechts verkrijgt, doordat hij algemeen bekende, in de werkelijke aanschouwing voorhanden zijnde eigenschappen van appelen, peren enz., als het ware door hem uitgevonden bepalingen onderschuift, terwijl