Tussen hemel en aarde

En in de mensen .

‘Een rare Kerstavond,⁵ zei de oberste ober. ‘Helemaal geen Kerstavond,⁵ bromde de opgeborstelde propriétaire.

Ze zaten met al het personeel en de gasten in de schuilkelder van het Excelsior Cabaret (annex Restaurant) en boven hingen zijn dure hulst en misletoe voor een lege zaal.

Maar de piccolo haalde een mondorgeltje uit zijn achterzak en begon voorzichtig wankele toontjes te blazen. Die schikten zich tot een wijsje en werden het liedje van de herdertjes. Het meisje van de vlakte, dat altijd op half tarief werd bediend, omdat ze de stemming hielp verhogen, zong zachtjes mee:

De herdertjes lagen bij nachte Ze lagen bij nacht in het veld.

‘Kop dicht!⁵ riep een ongezond bleke kok. ‘Zingen kost lucht !⁵

‘Gooi dat fluitje weg,⁵ waarschuwde een ober.

Maar de piccolo zette zich beter overeind om steviger te blazen. Hij was eerst kort in het vak en had nog geen weet van zijn minuscule positie. Ook zei zijn jongens-verstand dat men in een schuilkelder zo gezegd vrij van dienst is en dat hij dus van niemand iets hoefde af te wachten. Als er een bom viel, was die ook voor iedereen. Hij blies opgewekt verder en inderdaad stak de ober geen hand uit naar het verboden mondorgel.

Ja, voor de schuilkelder waren allen gelijk. De gasten en het personeel zaten zomaar door elkaar op de withouten banken, de saxofonist van de band naast een keurige mijnheer en mevrouw met uitgestelde vacantie