Tussen hemel en aarde

en de bejaarde juffrouw van de vestiaire naast een aangeschoten student, die de trein naar zijn dorp had gemist. Er zaten ook een paar provinciale heren, die voor een vrolijke avond naar de stad waren gekomen, een dichter die voor de j aar af rekening van zijn uitgever weer eens werkelijk wilde dineren en het kromme bloe-menventje, dat op het laatst van de avond zijn viooltjes gaat verkopen als de heren de tel kwijt zijn. De machinist van het cabaret-toneeltje, tevens stoker, had zich zwart en wel neergezet tussen twee leraressen M. O. in avondjurk, die neerziend op alle conventie, wel eens een Kerstavond in een mondain cabaret wilden beleven. Zijn broer, een matroos die hier tijdelijk de vaat spoelde zat naast een magere chirurg in smoking. En heel in de hoek zat een jonge vrouw met een kind op schoot, die blijkbaar bij het luchtalarm zo maar naar binnen was gevlucht.

De restaurateur keek geërgerd langs de gezichten. Het restaurant was juist blijven steken bij de kalkoen, er was nog geen fles Bourgogne ontkurkt. En nu zaten ze al anderhalf uur in de kelder. ‘In het vervolg blijven we boven,⁵ wilde hij zeggen, maar de fundamenten van zijn kelder schudden plotseling alle woorden van zijn tong. Een bleek kellnertje verlegde zijn geplakte scheiding tegen de muur en snorkte verder. Maar de piccolo stond op en blies vlijtig ‘Stille nacht⁵.

‘Is dat om ons te pesten?⁵ vroeg de student.

‘Nee,⁵ zei de piccolo, ‘ik oefen maar een beetje voor de zevenentwintigste. Na de drukte krijg ik mijn Kerstdag. Dan steekt mijn moeder nog eens de boom aan en dan wil ik blazen voor mijn zusjes.⁵ Het lichte juffertje gleed met haar gemanicuurde vingers over zijn peenhaar. De beide provincieheren keken

59