Tussen hemel en aarde

daarenboven niemand aan te roepen, omdat hij zelf dictator was. Maar men kan in een onvoorzichtige bui nog altijd domme wensen doen en volgens de psychologen hebben die dan veel kans om uit te komen. De wens van de dictator naar iets, dat doodgewoon moest zijn, ging dadelijk in vervulling, met of zonder duivel.

Hij voelde opeens een geniepige steek door zijn achterste linkerbovenkies. En toen nog een.

Juist stopte de auto voor het torenhoge standbeeld. De dictator stapte uit. Zijn kies boorde een gloeiend gaatje in zijn aandacht, dus beet hij zijn kaken maar flink op elkaar en zo werd hij nu van alle kanten gefilmd en gefotografeerd. Hij kwam formidabel heldhaftig voor de l^ns en zijn gevolg, waaronder zijn twee trouwste vijanden, vond, dat hij nu toch een beetje begon te overdrijven. Daarna greep hij heel onwelwillend het vel met de punten voor zijn speech uit de handen van zijn eerste minister, want de kies priemde hem ongenadig. De twee trouwe vijanden keken elkaar veelbetekenend aan. Want drie maanden tevoren had de dictator veertig van zijn toegewijdste gangmakers laten opruimen na eenzelfde publiek vertoon van majestueuze ontstemdheid.

De dictator kon natuurlijk niet zien wat achter zijn rug werd gedacht. Maar voor zich uit zag hij een mensenzee die hem toeloeide. Ze loeide ditmaal buiten proportie. Daarom stak de dictator een pink op en meteen legde zich de storm. Toen stak hij de menigte een vuist tegemoet. Een onafzienbaar veld van vuisten strekte zich hem tegen. En juist toen hij minachtend om zich heen zag, omdat geen van die vuisten hem om de oren zou durven slaan, goot zijn kies hem op de meest geraffineerde wijze een scheut pijn over zijn ruggemerg. ‘Vervloekt,⁹ zei hij, natuurlijk in zijn eigen taal, die er