Tussen hemel en aarde

als hij ze richt op dat wat de schipper niet zien kan, krimpt het licht en wijkt. Zoals een vuurtoren: het hoge licht is er altijd, maar de spiegel richt het.

‘Nu heb ik je gezien,⁵ zegt Age na een poos. ‘Ik ben mis geweest; mijn raad paste niet voor jou. Nu zie ik je beter. Jij bent dus ook zo⁵n vrijbuiter. Er zijn er niet veel. Het is een moeilijk lot.⁵

‘Dat is het. Mijn handen zijn hard, ze laten zich niet vouwen. Vrouwen hebben het beter.⁵ ‘Er is ook een godsdienst voor mannen,⁵ zegt Age. ‘Maar die kan men elkander niet leren. Ieder staat alleen voor God.⁵ ‘Zo is het, Age.’

‘Als je had kunnen biechten, was je er lichter af geweest. Dan had de pastoor gezegd: Absolvo te. Doe je penitentie en ga vertellen wat je weet.⁵ Age trekt langs aan zijn pijp, dan spreekt hij verder: ‘het is een vuile zaak, ik kan er iets van zien. Maar het is niet jouw zaak. Je had kunnen zeggen: alla dan, ik heb geen wacht gelopen, ik weet van niets. Er was een vrouw. Dat was voldoende geweest, je lag nu al te lossen. Zo licht heb je het als je je laat leiden door de pastoors. Ze kennen het vaarwater, ze hebben al voor eeuwen de bakens uitgezet. Maar jij bent hoogmoedig, je neemt geen leiding aan.⁵

‘Zo is het eenmaal. Ik wil in mijn eigen vaarwater varen.⁵

‘Al het water hoort aan God, de mens mag het bevaren. Als hij de leiding versmaadt, vaart hij op eigen risico, dat is dan zijn hoogmoed. Er zijn er meer zoals jij, het is een zwaar lot, de kerk zijn niet gemaakt voor jullie.⁵ ‘Ik koers dan maar op mijn hoogmoed,⁵ zegt de schipper en staat op.

47