Tussen hemel en aarde

Aha, maar nu weet hij het! De vuilak! De bunzing! Zijn vuist valt op tafel. De kellner met het bier loopt hij opzij. Ja, maar nu zal hij ook op het bureau! Buiten start de auto met de twee mannen in de cabine, de Moffin ziet de schipper en kijkt dan langs hem heen. Jou loeder! wacht maar, jij komt ook aan de beurt.⁵ Het politiebureau staat ginds aan de markt, hoogstens vijf minuten hebben ze op hem voor.

Hoogstens vijf minuten. Meer, veel meer. Hij kan maar niet zo op het bureau. ‘Ja. Anderhalf uur wachtgelopen. En niets gezien.⁵ Het staat beschreven.

Zijn voeten gaan al langzamer. Maar zijn hersens denken: wat zou het? Dan zal hij herroepen. Het is de schuld van de Moffin, een man is maar een man, de vrouw heeft de schuld. Ja, die claxon heeft hij gehoord, en Kuckuck riep de vrouw. Hij heeft dus geen wacht gelopen en de mof heeft de poet weggehaald, dat is zeker. Oho, maar de Rotterdammer heeft portie, dat kan je geloven. Hij zal het ze wel vertellen, daar op het bureau. Ja, zo⁵n schippertje! Daarvoor moest hij goddome twee dagen blijven liggen!

Zijn gedachten gaan snel doch zijn voeten drentelen nog maar. Hij zou wel willen herroepen, jezus, ja, hij zou gaarne willen herroepen. Maar hoe moet hij de schippers, die hem in de Kerstnacht het toezicht lieten op hun schuiten, dan nog onder de ogen komen. Ze zeiden: jij bent een vent met knuisten, blijf jij bij de boel. Als hij naar waarheid getuigt, gaat zijn schande over alle vaarten en rivieren. Een vent met knuisten, die zich laat weglokken door een snol... Het gaat niet.

Hij heeft zich alweer omgedraaid naar de waterkant. Welja, laten die schoeljes maar doen. Laten ze zuipen voor de centen, laten ze erin stikken. Wat heeft hij met

43