Tussen hemel en aarde

hij antwoorden kan.

‘Geloof je dat God bestaat?’

‘Ja,⁵ zegt de schipper. ‘Maar weten doe ik het niet. En biechten is goed voor vrouwen en kinderen.⁵ Hij is al opgestaan.

‘Ik heb je gewaarschuwd,’ zegt Age. ‘Ga biechten, man, je bent rooms geboren, het is je weg. Over een dag of wat kom ik weer langsvaren, dan spreek ik je nog/ ‘Morgenochtend vaar ik weg naar het noorden.⁵ Age zegt niets meer. Zijn ogen gaan toe.

Nu is het Kerstmis geweest. Alle schuiten zijn weggevaren. Alleen de Vertrouwen en de aak van de Maatschappij liggen nog aan de wal. Ze moeten blijven liggen voor de recherche.

‘Laat hèm liggen blijven,⁵ zegt de Rotterdammer, ‘hij heeft het toegelaten. In de Kerstnacht.’ De schipper ziet op de rivier, de stroom gaat snel, zijn hart bonkt sneller. Zijn hand grijpt al in de broekzak naar het mes.

‘Geen flauwe kul,⁵ zegt de bleke rechercheur, ‘geen mot maken, liggen blijven; zo gauw het kan, horen ze jullie onder ede, dan kan je wegvaren. Laat je mannetje uit Duitsland komen, het hoeft niet ambtelijk te wezen.⁵ De Rotterdammer en de schipper lopen langs elkaar heen, het gaat erom wiens schouder het eerst de ander raken zal. De schipper kijkt strak in de pupillen van de Rotterdammer, zijn hand duikt weer in de zak. En de Rotterdammer stapt haastig binnenboord. Geen gaten in zijn huid! De schipper heeft er zelfs geen glimlach voor.

Boven aan de ka, in het bierhuis, zitten nu al twee dagen de Rotterdammer en zijn knecht. Ze biljarten en drinken bier. Ja, hij heeft nog centen, de smokkel was

39