Tussen hemel en aarde

waard dat men ernaar kijkt. Nu staat Age dus daar binnen te koken.

Age vaart heel alleen zonder vrouw of knecht. In zijn kajuit staan maar twee stoelen; wie bij hem wil komen moet alleen zijn. De moeders mogen een kind meebrengen, maar als het ouder wordt, beleest Age het alleen.

Al de schuiten wisten nu, dat Age was gekomen. Schipper Hoekstra fronste de wenkbrauwen boven zijn bijbel, het is zondig om te varen op de dag des Heren; maar zijn vrouw zocht al naar de laatste brief van haar zuster, die met kanker lag, - als Age de kanker al niet kon genezen, hij kon de pijnen doen verminderen. En overal, op alle schuiten, glom de hoop. De oude grootvader op de Gijsbertus Johannes riep, ze moesten Age halen. Hij was bediend, dat is waar, hij kwam niet meer omhoog, hij poepte bloed. Maar Age kon hem belezen voor een rustig doodsuur, dat was zeker. Age nam de tijd voor een mens, men voelde: het doet goed.

De moeder zei tegen Rinus: ^cJe moest eens naar Age gaan en hem zeggen van je ogen.⁵ En ze streek over zijn vlasse jongenskuif. ‘Ik heb nu geen geld voor een dokter, maar Age weet of het lonen zou.⁵ - ^fiJa,⁵ zei de jongen, ‘morgen ga ik, want ik kon het hoogaltaar niet meer zien. Maar mooi is het toch in de kerk.⁵ ‘Ga naar Age,⁵ raadde de schipper de Rotterdammer, ‘hij weet verloren zaken te vinden.⁵ De Rotterdammer grijnsde hem spottend aan onder zijn pet. ‘Goed voor schippertjes zoals jullie. Ik hou me maar aan de recherche.⁵ ‘Dat doe je dan,⁵ zei de schipper en draaide zich om op zijn hiel.

Die avond stonden ze nog laat aan de kant. Als de een terugkwam van Age, ging de ander. Ze wachtten zwijgend, een schipper weet wat wachten is, ook de vrou