Tussen hemel en aarde

De rechter van instructie kwamen de tranen in de ogen en de Redemptorist sloeg ernstig een kruis. Maar even later sloeg hij snel een tweede. Bijna had hij gezondigd door lichtzinnigheid, — deze dag zou een vrijdag kunnen zijn. En tot ieders verwondering drukte hij het sappige rugstuk in de hand van het slaafje, dat, met de setter, geduldig wachtte op de botjes.

Sleutels rammelden, de deur sprong open. Met een kille schok verstijfden allen in hun houding van het ogenblik, alleen de Abbé verslikte zich in het stukje lever dat hij aandachtig fijnmaalde tussen zijn laatste tanden. Maar een tel later, toen zij de groep wachtenden zagen, die hun plaats kwamen innemen, hervonden zij houding en gebaar. ‘U komt op het juiste moment, heren,⁵ sprak de Vicomte, ‘de tafel is gedekt.⁵ En hij wees naar het ene, nog ongekorven konijn. Toen stond hij op, veegde met het overblijfsel van een kanten zakdoek langs zijn lippen en liep naar de deur. De anderen volgden, langzamer. Het slaafje glipte om de voeten van de cipier en drukte zich tegen het witgekouste been van de Guynes. Die klopte het bemoedigend op zijn kroeskop. ‘Allez!⁵ zei hij voor het laatst en wees de gang in. Maar het negertje dook weer onder zijn handpalm.

‘Heren,⁵ wendde hij zich tot de wachtende groep, ‘ik beveel deze medemens in uw hoede. Bovendien,⁵ vervolgde hij met een fijne glimlach, ‘is hij zeer bruikbaar.⁵ Een hand stak naar voren, het negertje had een nieuwe meester.

Maar in de hoek van de ontredderde kamer, drukte de setter zijn neus tussen de voorpoten en begon gedempt te kermen.

27