Tussen hemel en aarde

als op de dag toen je de kleine, grasgroene jonker inviteerde voor het diner met de Spaanse gezant en ik voor het eerst je getruffeerde kapoen genoot. Ik zie je nog zetten, ver maar oogverblindend, tussen een gouden kandelaar en die hark van een Cholmondeley.

Zodat ik maar zeggen wil, dat ik vanavond aan het hek zal zijn met een achterboutje, ook al kun je me het ontbrekende niet doen toekomen. Maar vrouwen zijn zo vindingrijk! En jij bent zo gans en al vrouw! Ik kus je handjes, - je Jeannot.⁵

^cDat is voldoende,⁵ zei Jean de Chasalles. Hij vouwde het papiertje, kneep het tot een bolletje, en stopte het tussen het kroeshaar van de kleine negerjongen, het slaafje, dat de Vicomte de Guynes indertijd was cadeau gedaan door de Sultan van Zanzibar en dat door de griffier der gevangenis tegelijk met de Vicomte was toegelaten, omdat hem het verschil ontging tussen dit donkerbruine wezen en de Gordonsetter, die Monsieur de Chasalles gezelschap hield. In den beginne zagen de zes bewoners van kamer 19 evenmin verschil, maar de Guynes die de hele wereld had bereisd, wist hen te overtuigen, dat zich onder het kroes een stel voor ontwikkeling vatbare menselijke hersens bevond. En inderdaad, op de duur bleek het negertje een kostbaar bezit. Hij glipte tussen de benen van de cipier, precies als de Gordonsetter, en wist met even speurende neus te vinden wat nodig was; echter niet voor zichzelf, zoals de hond, maar voor de halfgod die zijn meester was. Ook bracht hij tussen zijn onontwarbaar kroes kleine berichten over en weer tussen de mannen- en vrouwenafdeling van de Conciergerie. Hij was ongetwijfeld het maal waard, dat de heren van hun borden tezamenschraap-ten om hem te onderhouden.

22