Tussen hemel en aarde

De grootvader en grootmoeder waren op weg naar het huis van hun zoon. De avond was gevallen, dus durfden zij langs de straten lopen. Er was slechts een enkele die de man aan zijn witte baard trok en zelfs dat was alleen scherts. De oude man en zijn vrouw liepen heel gelukkig naast elkaar door de donkere achterstraten. Zij zouden het paasfeest vieren met hun zoon en zijn Vrouw en het kind van hun zoon. Goddank, hij kwam terug uit het kamp der verschrikking. Het moedertje wiste haar ogen af.

‘Uit de diepten roepen wij!’ - ‘Ik heb gehoord!⁵ antwoordde Elija. De woorden trilden door alle geboren en ongeboren werelden, zelfs de lome, zware aarde verstikte hen niet geheel. Het jongetje dat met grote waterheldere ogen zijn tekst las, voelde een helle vreugde, die hem doorliep van zijn kruin tot zijn teentjes. De kamer was stil en vreedzaam tot in alle hoeken. ‘Vader komt thuis,⁵ dacht het kind, ‘wat maakt dat blij.⁵ De grootvader en de grootmoeder traden binnen. ‘Is hij er nog niet?⁵ -‘Hij zal nu wel gauw komen,⁵ zei de vrouw en kroonde de feestelijke kaarsen met gouden vlammetjes. Haar ogen dronken de gloed terwijl haar hart luisterde naar een stap die naderen moest. De grootvader legde zijn hand op het hoofd van de jongen.

Elija, die j:ag wat onafwendbaar komende was, greep de spaken van het wiel des tijds. ‘Terug!⁵ zwoer hij. Maar de strenge aartsengel weerhield hem overmachtig. ‘Laat gaan. De Eeuwige heeft de Tijd gesteld, deze tijd. Wat misdaan is, blijft misdaan.⁵ En Elija moest de spaken loslaten. Maar zelfs in zijn hemels lichaam wist hij weer hoe tranen tegen de oogleden branden.

10