Henri van de overkant

lijk! Mietje zou bij hem mogen zijn, ze had het prettigste gezicht dat hij kende. Glimlachend bekeek hij in zichzelf haar blauwe ogen en haar ferm rood mondje.

Toen stond hij plotseling kordaat voor de tweede maal op, blies ook het nachtpitje uit en wachtte voor het eerst van zijn leven in het zwarte donker op de slaap. De volgende morgen, toen hij het volle olieglaasje zag staan, wist hij opeens duidelijk, dat hij nu geen klein kind meer was.

Dezelfde morgen viel hem in, dat het al gauw Hemelvaartsdag moest zijn, de vrije dag die er zomaar opeens is, zonder vakantie eromheen. Hij keek op de kalender en zag dat het inderdaad over een week al zover zou wezen.

De hele week zat hij uit te kijken naar die ene open dag tussen de schooldagen. Hij wilde ditmaal eens een echt plan maken om iets met de dag te doen. Er was nu thuis niemand die precies zei waarvoor de uren dienen moesten en zo lag hij veel avonden in bed te spelen met allerlei bedenksels over de dingen die hij zou kunnen ondernemen.

Het laatste en prettigste wat hem inviel, hield hij tenslotte heel stevig in zichzelf vast, want dit wilde hij nu eens echt en zeker gaan doen. Het was iets heel bijzonders en er moesten een paar moeilijke dingen voor gebeuren, - er moest bijvoorbeeld voor worden gejokt. Maar ditmaal was dat de moeite waard omdat het plan zo mooi en prettig was.

Hij zou met Mietje-van-de-overkant naar Artis gaan, waar het maar een kwartje kostte op Hemelvaartsdag. Ze zouden er de hele dag samen blijven en de beesten bekijken en samen praten en alles doen waar ze zin in hadden zonder grote mensen eromheen. Hij zou zelf voor alles zorgen, de hele dag, ook voor Mietje.

Mietje vond hij nog altijd iets heel bijzonders. Ze was heel anders dan al het andere, vooral heel anders dan hijzelf. Zij was een meisje en hij een jongen, zij was blond en bij haar thuis waren het allemaal gojiem, maar hijzelf had zwart haar omdat hij bij de joden hoorde. Zij ging op de armenschool en woonde met Betje de werkster aan de overkant en hij woonde aan de nette kant in een huis met een hoge stoep, omdat zijn vader veel geld verdiende aan de mooie antiek geworden dingen. Maar vooral was ze anders omdat ze zo vrolijk was. Als men naast haar liep, werd alles dadelijk anders, veel gemakkelijker. Het was een heerlijk vooruitzicht om een lange dag naast haar te lopen en te zitten en alles samen te doen.

75