Henri van de overkant

keek schuin omhoog in haar gezicht, zijn klein scheef oudeman-

nenmondje trok, maar hij hield zich netjes.

‘Waarom was je dan zo stout?’ vroeg hij.

‘Ik was niet stout, ik was boos,’ zei Henri.

‘Een klein jongetje mag niet boos worden wanneer het wil,’ leerde oom Eli. ‘En slaan mag men helemaal niet, - en dan een dame nogwel, - en op...’ Hij meesmuilde en juffrouw Augusta sidderde zichtbaar.

‘Het kwam vanzelf,’ zei Henri.

‘Heb je spijt?’ vroeg oom Eli.

Henri dacht na. Eigenlijk had hij spijt, want het geeft niet of men slaat. Juffrouw Augusta had natuurlijk niets gevoeld door haar dikke rokken heen, en eigenlijk kon ze hem niet eens veel schelen. Maar het was wel heerlijk geweest om te durven slaan.

‘Heb je spijt?’ vroeg oom Eli voor de tweede maal.

‘Een klein beetje maar,’ zei Henri.

‘Dat is toch alvast het begin.’ Oom Eli knikte hem toe. *Nu zal ik je voor deze keer bensjen en dan zal Onze-Lieve-Heer wel zorgen dat je meer spijt krijgt, want slaan mag men in geen geval.’ En toen legde hij zijn handen op Henri’s hoofd.

Juffrouw Augusta deed een stap naar voren maar mijnheer Godschalk wenkte haar ongeduldig achteruit.

‘U laat dat kind veel te veel verwennen,’ zei juffrouw Augusta toen oom Eli na het eten in de grote leunstoel naast de haard kroop met Henri op zijn knie.

‘Oud en jong vinden elkander,’ zei oom Eli bedaard. ‘Dat is geen verwennen, juffrouw Van Wezel!’ En met voorzichtige schokjes liet hij zijn mager knietje steigeren onder Henri, die eigenlijk al te groot was voor ‘paardjerijden’ maar het toch in zijn hart nog een heerlijk avontuur vond. ‘Hop, hop paardje, rijd naar stee, breng voor mijn jongetje lekkere koekjes mee.’

Juffrouw Augusta verdween naar haar kamer, ze was geschokt en daarbij laat voor haar uitgaansdag. Mijnheer Godschalk stond bij het boekenrek te bladeren in ‘La béte humaine’.

Hij was al halverwege maar het boek viel niet mee. Dit was toch al te bar - welk verstandig mens wenst zich nu te verplaatsen in de geest van een misdadige krankzinnige? Hij bladerde verder tot hij weer een scène vond die erotisch pakte, - ja daarin was Zola toch maar enig. Geïnteresseerd liet hij zich zakken op de meest nabije stoel.

Oom Eli drukte verstolen zijn oude mond op het zijzachte kinderhaar.

38