Henri van de overkant

hij des zaterdagochtends na de dienst in alle bedaardheid zonder vragen met een van zijn familieleden mee, in de tot dusver ongeschokte zekerheid, dat een oudere verwant overal een eerbiedig welkom behoort te vinden.

‘Ga eens gauw naar beneden, Stina,’ zei juffrouw Augusta, ‘en help de oude heer Godschalk.’ Stina, die juist de grote schotel met de moten koude zalm en de mayonaise op tafel zette, haastte zich naar beneden. Ze was erg gesteld op het oude heertje, dat zich zo graag door haar uit zijn overschoenen liet trekken en er allerlei vriendelijke grapjes bij maakte.

Henri was al door juffrouw Augusta op zijn hoge stoel gezet. Ze strikte hem juist zijn slabbetje om toen oom Eli binnenkwam, klein en minnetjes, maar erg helder in zijn zwarte pak met het glanzend gesteven witte linnen en zijn klein, kaal, wit-met-roze hoofdje.

‘Daar zijn we weer eens!’ klonk zijn dun, opgewekt stemmetje. ‘Morgen juffrouw Van Wezel. Heb je deze week nog eens van me gedroomd?’

Juffrouw Augusta glimlachte met restricties. Mijnheer Godschalk behield zijn eigen, wat afwezige blik, hij ging zijn handen voorzichtig warmen voor het open Franse haardje.

‘En waar is mijn jongetje?’ vroeg oom Eli. Hij had zijn kleine bruine oogjes half dichtgeknepen en zocht de kamer rond.

‘Dag oom Eli!’ riep Henri hartelijk vanaf zijn zitplaats.

‘Zit jij al aan tafel?’ verwonderde zich het oude heertje. ‘En je bent nog niet eens gebensjt!’

Henri slikte een haastig hapje adem. Hij had er niet aan gedacht, dat het een straf was toen juffrouw Augusta hem voortijdig aan tafel zette, maar nu merkte hij dat alles weer van voren af aan zou moeten beginnen. Het was opeens een vervelende schrik, daarom zei hij maar gauw zelf:

‘Ik ben stout geweest, ik word niet gebensjt.’

‘Wat is dat?’ zei oom Eli en keek mijnheer Godschalk aan.

Die haalde zijn schouders op en fronste zijn wenkbrauwen.

‘Laat u maar, oom Eli,’ zei hij. Het hele geval was niet de moeite waard om te bespreken. Hij had de vorige avond, dadelijk toen Henri naar bed was gebracht, inlichtingen gevraagd aan juffrouw Augusta, en voor zichzelf de conclusie getrokken, dat het ventje natuurlijk opgewonden was geweest door het bijzijn van dat drukke armeluiskind en dat juffrouw Augusta de twee kinderen niet zo lang alleen had mogen laten. Hij had haar dit ook gezegd, maar bedaard en met verschoning, want juffrouw Augusta was een geschikte huisdame en hij wenste volstrekt niet te veranderen. Maar een kleine onlust was blijven haken in zijn sabbatstemming en nu

36