Henri van de overkant

het paard natuurlijk ook, dat moet zijn poten toch zomaar in het donker op al die smalle randjes en goten zetten, - zou het groene ogen hebben zoals de poes? - neen dat hoeft niet eens, Onze-Lie-ve-Heer ziet ook alles zonder licht.’ Of Sinterklaas nu oversteken zou, overspringen naar deze zij van de gracht waar de gewone mensen wonen? Of zou hij aan de overkant blijven en met zijn schimmel over de Hoogstraat springen? Aan de overkant, naar de Nieuwmarkt toe, wonen de arme mensen in smalle huizen, beneden en boven op elke verdieping allemaal verschillende vaders en moeders met kinderen, er hangen ook iedere dag waslijnen met hemden en rooie broeken en blauwe onderrokken. De overkant is heel anders dan de gewone kant, - waar zou Sinterklaas nu ’t eerst heenrijden?

‘Kom maar binnen kind en doe je manteltje uit,* zei juffrouw Augusta. ‘En je schoenen ook, - kijk eens wat een modder! Je kunt hier in de kamer wel op je kousen lopen, of misschien heb ik nog een paar oude toffeltjes van Henri. Het zeil is juist gewreven.’

Juffrouw Augusta was precies op de zeilen, alle zeilen in huis waren altijd juist gewreven, juffrouw Augusta kon niet velen dat er iets dof bleef in huis. Als mijnheer Godschalk een stuk antiek snijwerk mee naar boven bracht of een Chinese brons, die hij eens een paar weken zelf aankijken wou eer hij de verkoopprijs bepaalde, legde hij er briefjes bij: niet wrijven! Juffrouw Augusta wreef natuurlijk niet zelf, ze liet wrijven, daar waren de meiden voor. ‘Henri,’ vroeg juffrouw Augusta, ‘waar zit je eigenlijk?’

Het jongetje hield zich stil als een muisje achter het lange gordijn, want nu moest Sinterklaas dadelijk achter dat grote schuine dak voor de dag komen.

‘Ik haal even de toffeltjes, kind,’ hoorde hij juffrouw Augusta zeggen. Dat gaf uitstel, gelukkig. Ja hoor, daar kwam Sinterklaas langs de goot van het Oost-Indische Huis. Een mijter en de staf en iets wits dat de baard wel zou zijn en het paard natuurlijk, maar wat jammer dat alles zo donker was, nu kon hij het niet helemaal echt met zijn ogen zien. En opeens, of Sinterklaas dat wist, daar viel een rode lichtstreep uit de hemel op Sint en de schimmel en die stonden daar nu op het dak nog veel mooier dan op de grote prent bij Vlieger.

Meteen was alles weer weg en nu bleef alleen het dak, het was weer gewoon zwart Maar juffrouw Augusta was tegelijk helemaal aanwezig.

‘Henri,’ zei ze, ‘kijk eens wie daar is!’

Juffrouw Augusta had een kalme bedaarde stem, ze schreeuwde

12