De doolhof

bordes zag hij rond, maar eer hij mij had kunnen opmerken, was ik achteruit in het bosch getreden en mijn brave makker, mijn wil speurend alsof hij deel van mijn lichaam was, drukte zich tegelijkertijd een stap terug aan mijn zij. Voorzichtig wijkend, vond ik het boschpad en daar, opnieuw in den zadel, draafde ik voort tusschen bottend kreupelhout en bloeiende vogelkers, tot ik met een forschen sprong over de beukenheg het parkje achter mij liet.

Op den landweg, in stap, overdacht ik de situatie. Mijn voogd wenschte mij blijkbaar te zien, ik echter wenschte volstrekt niet mijn voogd te ontmoeten. Over drie maanden zou ik twintig zijn en meerderjarig, ik had al gehoopt, dat hij zijn voogdijschap moe was en mij zonder nader onderhoud vrij zou laten. Altijd wanneer hij mij had ontboden, had hij verandering in mijn omstandigheden gebracht en geen dier veranderingen was een verbetering geweest. Op mijn negende jaar had hij mij, die tot dan door onze goede Suzanne was gevoed, gekleed en verwend, een jong onderwijzer toegevoegd, die mij zou leeren lezen en schrijven, maar die in de eerste plaats zijn verbittering op mij koelde wijl hij ver van alle beschaving in een Norman-disch landhuisje zijn beste jaren verdeed. Op mijn dertiende werd mij medegedeeld, dat een

8