De doolhof

Hier in zijn eetzaal geleek hij ook niet langer een boosaardigen toovenaar die met menschen-beenderen speelt. Zijn discours en vernuft hadden opnieuw de levendigheid die mij tijdens onze wandeling door het park hadden gecharmeerd. Thans, bij den wijn, waren het vooral zijn volmaakt geacteerde anecdotes over Versailles, die mij geamuseerd en gespannen deden toehooren. Hoe Madame X. bij een banket haar kouseband meende te verliezen en toen zij zich verstolen bukte, bevond dat een zeer hooggeplaatst personage onder de tafel op zijn knieën de attracties der dames vergeleek. Hoe Monsieur Y. voorzitter van het hoogste rechterlijke college, den aartsbisschop van Parijs had verzocht om een schriftelijke garantie, dat zijn zonden hem in het hiernamaals inderdaad vergeven zouden zijn, als hij het bouwkapitaal voor een nieuwe parochiekerk fourneerde en hoe Mademoiselle Z. zich reeds op den dag dat zij het pensionaat verliet, had laten schaken door een vriend, die haar nader aan het hart lag dan de doove bruidegom die haar was toegewezen.

Ik luisterde, geboeid als door een luchtig muzikaal divertissement. Maar terwijl ik glimlachend toehoorde, bleef mij innerlijk een stom protest bewust en plotseling, terwijl mijn voogd vooroverleunde om mij nog eens bij te

80