De doolhof

lijk vind ik de ondervinding uiterst interessant. Men ziet zich in zijn ware proporties. Maar ik moet toegeven, dat er lieden zijn die dit niet verdragen. Op een van mijn avondfeesten moest een prins van den bloede worden weggebracht, omdat hij zijn vuisten stuksloeg in den spiegel. Daarna kon ik niet anders dan het feest beëindigen en mijn doolhof sluiten. Maar ge zult moeten toegeven dat hij origineel is. En nu hebt ge nog lang niet alles gezien. Wacht een oogen-blik, maar verroer u niet.”

Hij doofde den kandelaar en ik stond in het zwarte duister. De overgang was plotseling, mijn oog behield nog even den indruk van het gelaat waarin ik zoojuist had gekeken. En plotseling verwonderde ik mij. Zoolang ik met hem in deze onderwereld vertoefde, had de graaf nog niet den zenuwtrek vertoond, zonder welken ik hem anders niet kende.

Even later hoorde ik scharnieren knarsen. Een koude luchtstroom woei langs mijn wang en ik hoorde geruisch van water. Toen sloeg hij vuur en ik zag zijn twee geelverlichte handen bezig met een lantaarn.

„Kom nu wat dichterbij,” zei hij.

Hij stond naast een opgeslagen luik dat tot dan onzichtbaar opgenomen was geweest in de teekening van den ingelegden parketvloer. Mijn

74