De doolhof

„Het gaat werkelijk niet, Jonker.”

,,Ik laat me in geen geval trekken in die staatsiekist. En ik wensch ook geen fâcheux troisième te zijn bij jullie gokspelletjes. Maar een beetje reisgeld heb ik noodig. Geef maar wat je missen kunt.”

,,Ik ben alleen verantwoording schuldig aan mijnheer den graaf.”

„Dan kom ik er wel zonder.geld. Adieu.”

Ik gespte mijn valies achter het zadel en voelde tevreden dat ik tegen de situatie was opgewassen. Ik had weinig behoeften, Suzanne kon mij wat leenen en wellicht was het zelfs beter om op dezen tocht de dure logementen te mijden. Overal lag het land open voor een eenvoudig ruiter zonder pretenties. De voorgenomen reis werd mij steeds aantrekkelijker.

Het duurde nog een half uur eer Jerome inzag dat ik van plan was om mijn wil door te zetten. Hij werkte eerst op mijn gemoed, toen op mijn waarschijnlijke vrees voor den comte d’ Auzun en tenslotte eenvoudigweg op mijn verstand, dat toch moest begrijpen hoe onmogelijk het was om zonder behoorlijk reisgeld Zuid-Bourgon-dië te bereiken. Zelfs maakte hij toespelingen op een langdurig pleisteren te Parijs, waar hij een jongen man wel het een en ander wist te toonen. Maar ik weerstond hem zonder moeite

25