De doolhof

deed ze iets, waarover wij nog wel eens vertee-derd lachen. Ze sprong op mij toe en kuste eerst mijn wang en toen het bruine snoetje van het dier op mijn arm. „Ben je daar, ben je daar?" riep ze. „Ja, daar ben ik,” antwoordde ik glimlachend en wist door den blos die in haar wangen steeg, dat ze niet mij aldus verwelkomde. Maar tegelijk zag ik, dat de grande dame, die zoo lang mijn dame de coeur was geweest, een zeer lieftallig en ongewoon sierlijk vrouwtje was.

Een kleine vonk begon te glimmen in de sintels van mijn hart. Ze was zoo anders dan ik had gedacht, dat ik mij in een gansch nieuw avontuur waande. Haar blonde krullen dansten en haar zijden rokken ruischten, terwijl ze voor het haardvuur den Chineeschen drank bereidde, die even geurig als de wijn, minder de zinnen benevelt. Haar handjes bewogen zich sierlijk tusschen het zilver en porselein en terwijl ik mij aandachtig in haar verdiepte, vroeg ik mij af of voor haar de tijd had stilgestaan. Want als ik mijzelf in den spiegel zag, ontwaarde ik een gansch ander en veel ouder mensch dan de goede jongen die deze vrouw een nacht lang had willen troosten. Maar zij scheen eer den last van jaren te hebben afgelegd, haar speelsch en teeder wezen leek ongerept als was ze een meis

186