De doolhof

de tong brandt. Ik verafschuwde den drank maar ik kende zijn werking, zoo zou ik overeind blijven staan tegenover mijn omgeving. Maar inwendig was ik hol als een leeggeloopen vat. Ongedurig stapte ik heen en weer in den bevloerden hoek van de kerk, dien men met enkele meubels en een veldbed bewoonbaar voor mij had gemaakt. Als ik dacht aan het stille, zelfs niet verwijtende wezen van den prediker en hoe hij recht voor zich uitziend langs mij heen was gegaan, voelde ik zulk een tumult in mijn hart, dat ik mijn tanden opeen moest zetten. Ik wist mij niet te helpen.

In het enkele schichtige uur slaap van dien nacht had ik een vreeselijken droom. Gekleed in het zwarte bediendenpak van Jeróme, lag ik op mijn knieën bij het gegrendelde luik in de torenkamer van Auzun en spijkerde en spijkerde het dicht. Maar de spijkers werden onder mijn handen tot levende, krimpende wormen, het luik liet zich niet dichtspijkeren. Met mijn volle, gewicht drukte ik het omlaag, maar ondanks al mijn angstig verweer kwam het telkens uit zijn grendels omhoog en toonde mij in het vierkant gat de strakke gezichten van den smid en zijn vrouw. In zielsangst smeet ik het zware vlak omlaag, maar telkens rees het onweerhoudbaar onder mijn handen, tot ik mij gewonnen moest

12    177